آنجا باشد . . . و تعبير اهل البيت درباره خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم متعارف شده است .
ابن منظور در لسان العرب گويد : ( بيت از شعر از بيت به معناى خيمه گرفته شده است ، زيرا بيت شعر كلام را پيوسته مى سازد چنان كه بيت اهل خود را ) .
علامه طباطبائى رحمه الله گويد : با توجه به بيانات گذشته معلوم مى شود كه لفظ ( اهل بيت ) در عرف قرآن اسم خاصى است براى آن پنج نفر ، يعنى پيامبر ، على ، فاطمه ، حسن و حسين عليهم السلام و به غير آنان اطلاق نمى گردد گرچه از خويشان نزديك آن حضرت باشند هر چند به حسب عرف عام بر خويشان او اطلاق گردد ) . [1] قوى ترين دليل بر آن كه مراد از اهل بيت خمسه طيبه و ساير امامان معصوم عليهم السلام اند كارى است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم پس از نزول آيه ( وأمر أهلك بالصلاة واصطبر عليها ) [2] انجام مى داد ، زيرا آن حضرت پس از نزول اين آيه بر خانه اميرمؤمنان و فاطمه عليهما السلام مى گذشت و مى فرمود : نماز ! خدا شما را رحمت كند ، انما يريد الله . . .
خواننده عزيز و هوشمند آگاه است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم از همه مردم حكيم تر ، درست انديش تر ، معصوم تر ، منظم تر و در علم و عمل از همه شايسته تر است . پس بايد اين كار او كه تا شش يا هشت يا نه يا هجده ماه و يا تا پايان عمر ( چنان كه روايت آن از قمى خواهد آمد ) استمرار داشته است روى مصلحتى مهم و حكمتى كامل بوده باشد ، زيرا عمل آن حضرت حق وجدى است و شوخى و سرسرى نيست ، زيرا او شهر حكمت و معرفت و حقيقت است ، و گويى كه آن حضرت با اين نوع گفتار و عمل تا پايان عمر شريف خويش مى خواست به

[1] - تفسير الميزان 16 / 330 .
[2] - سوره طه / 132 .

236