اين حالت گاه در ظاهر آن چيز است مانند رجاست خوك ، و گاه به حسب باطن آن است و آن رجاست و قذارت معنوى است مانند شرك و كفر . . . و هر چه باشد رجس يك ادراك نفسانى و اثرى ادراكى و شعورى است كه از تعلق قلب به اعتقاد باطل يا عمل زشت بر مى خيزد .
رجسى كه در اين آيه است و با الف و لام معرفه شده است گرچه ذاتا افاده عموم نمى كند ، زيرا در سياق اثبات به كار رفته ( نه سياق نفى ) اما از آن رو افاده عموم مى كند كه مفعول اذهاب قرار گرفته است ، زيرا اذهاب در معناى سلب و نفى رجس است ، وسلب مطلق آن مصداق نمى يابد مگر با انتفاء هر فردى از رجس ، به ويژه كه در اين آيه به ضميمه ويطهركم تطهيرا آمده است ، زيرا معلوم است كه تطهير به بردن بخشى از پليديها حاصل نمى شود . بنابر اين ، آيه كريمه دلالت دارد بر پاكى اهل بيت عليهم السلام از هر رجسى كه عنوان رجس بر آن صدق كند و بتوان آن را رجس ناميد ، خواه گناه باشد يا غير گناه ، بلكه هرگونه پيروى هواى نفس گر چه در مباحات باشد رجس ناميده مى شود و اهل بيت از آن مبرا هستند .
5 - اهل البيت : راغب در مفردات گويد : اهل مرد كسانى هستند كه در نسب يا دين و مانند آن مثل حرفه و خانه و شهر با او گرد آيند . پس اهل مرد در اصل كسانى هستند كه در يك خانه با او گرد آيند ، آن گاه در معناى مجازى به كار رفته و به كسانى كه در نسب با وى يكى باشند گفته شده است . و ( اهل بيت ) هر گاه به طور مطلق گفته شود درباره خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم معروف است به دليل آيه تطهير .
و نيز در ماده ( بيت ) گويد : ( اصل بيت جايى است كه انسان هنگام شب در آن مأوى مى گزيند ) چنان كه ( بات ) درباره ماندن در شب و ( ظل ) درباره ماندن در روز به كار مى رود .
سپس كلمه بيت درباره مسكن گفته مى شود بدون در نظر گرفتن آن كه شب در

235