3 - مفهوم اذهاب : اذهاب به دو معنا به كار مى رود : 1 ) بر طرف ساختن چيزى از محل خود پس از ثبوتش در آنجا ، چنان كه فقيه گويد : ( آب نجاست را از بين مى برد ) يا ( توبه و انابه گناهم را از بين برد ) . 2 ) دور ساختن چيزى از محلى پيش از آن كه بدانجا برسد گرچه آن محل في حد ذاته ممكن است كه آن چيز در آنجا وارد شود ، چنان كه به دوست خود گويى : ( دوستى و شوق وصول به تو سختى راه را از من برد ) . يا : ( خداوند بدى وبلا را از تو برد ) يا به چاه كن گويى : ( دهان چاه را تنگ ساز . ) و نحويان گويند : ( مبتدا را از عوامل لفظى مجرد ساز . ) يا : ( مصيبت فلان كس خواب را از چشمم ربود ) . معناى اين جملات اين است كه : دوستى تو مانع از وارد شدن سختى بر من شد ، و خداوند مانع از ورود بدى وبلا بر تو شد ، و چاه كن از آغاز دهان چاه را گشاد گيرد و تنگ نسازد ، و مبتدا از اول مجرد از عوامل لفظى مى آيد . در همه اين مثالها بردن يك چيز پيش از وارد شدن آنهاست بر خلاف مثالهاى اول ، زيرا آب نجاست را پس از وارد شدن بر محل از بين مى برد ، و توبه و انابه گناه را پس از انجام دادن و ورودش بر نفس مىزدايد .
4 - رجس : راغب در مفردات گويد : ( رجس چيز ناپاك و نجس است . رجس بر چهار وجه آمده است : يا منفور طبع است يا منفور عقل و يا منفور شرع و يا از همه اين جهات مانند مردار ، زيرا مردار از نظر طبع و عقل و شرع منفور است . و رجس شرعى مانند شراب و قمار . و كافران را رجس قرار داده از آن رو كه شرك از نظر عقل زشت ترين چيزهاست . ) ابن منظور در لسان العرب رجس را به اين معانى آورده است : هر كار منفور ، چيز نجس ، گناه ، اضطراب و لرزه ، وسوسه شيطان ، شك ، كيفر .
علامه طباطبائى رحمه الله گويد : رجس صفتى است از رجاست و قذارت ( پليدى ) ، و حالت و چگونگى در چيزى است كه موجب پرهيز و نفرت از آن مى شود .

234