داشت ) . و همين سخن را خطاب به فرزندان عبد مناف و عباس بن عبد المطلب و فاطمه دختر گرامى خود نيز فرمود . [1] و نيز امير مؤمنان عليه السلام مى فرمايد : ( دوست محمد صلى الله عليه و آله و سلم كسى است كه خدا را فرمان برد گرچه خويشاوندى دورى با او داشته باشد ، و دشمن محمد صلى الله عليه و آله و سلم كسى است كه خدا را نافرمانى كند گرچه از خويشان نزديك حضرتش باشد ) . [2] و اخبار ديگرى در اين زمينه نيز هست .
گوييم : ميان اين اخبار و اخبار گذشته تعارض نيست . زيرا اين دسته از احاديث علاوه بر آن كه از نظر تعداد به پاى احاديث گذشته نمى رسد ، در آنها كنايه ها و نكات ظريف و دقيقى وجود دارد كه اهل فن و كسانى كه با اين گونه احاديث سر و كار بيشترى دارند از آنها آگاهند ، چنان كه امام صادق عليه السلام مى فرمايد :
( مردى از شما فقيه نيست تا نكات باريك و رمزگونه سخن ما را دريابد ، و همانا يك كلمه از سخن ما را مى توان بر هفتاد وجه گردانيد ) . بنابر اين بايد نكته اين احاديث را دريافت تا منافاتى ميان آنها و اخبار گذشته باقى نماند .
بايد دانست كه از منتها و الطاف الهى آن است كه خداوند حقايق را بر سر زبان مخالفان و معاندان افكنده تا حجت تمام شود ، و يكى از آنها همين مورد است . ابن حجر هيتمى مكى ( در گذشته به سال 974 ) در كتاب الصواعق المحرقة ( ص 231 ) در باب تأكيد و تشويق بر دوستى خاندان رسالت آورده است :
فرزندى از صفيه عمه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم از دنيا رفت و صفيه صدا به گريه بلند كرد . رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم وى را دلدارى داد و او ساكت شد . عمر به او گفت : به گريه ات ادامه بده ، زيرا خويشاوندى تو با محمد [ صلى الله عليه و آله و سلم ] هيچ سودى در برابر

[1] - حضرت فاطمه عليها السلام در هنگام نزول اين آيه هنوز به دنيا نيامده بود ، لذا خطاب به آن حضرت نمى تواند بوده باشد .
[2] - نهج البلاغه ، حكمت 95 .

219