خردل از دوستى على بن ابى طالب عليه السلام داشته باشد جز آن كه خداى بزرگ او را به بهشت در آورد . [1] 20 - جبرئيل عليه السلام بر پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم وارد شد و گفت : اى محمد ، خداى بلند پايه و والامرتبه تو را سلام مى رساند و مى گويد : محمد پيامبر رحمت من است وعلى برپا دارنده حجت من . دوست او را عذاب نكنم گرچه مرا نافرمانى كرده ، و بر دشمن او رحم نياورم گرچه مرا فرمان برده باشد . [2] 21 - گروهى از راويان گويند : به ابن عباس گفتيم : آيا دوستى على عليه السلام در آخرت سودمند است ؟ گفت : ياران رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم درباره دوستى او با هم نزاع كردند تا از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم پرسيديم ، فرمود : اجازه بدهيد تا از وحى بپرسم .
چون جبرئيل عليه السلام فرود آمد پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم از او پرسيد ، وى گفت : از خداوند از اين مسأله سؤال خواهم كرد . پس به آسمان بالا رفت ، آن گاه فرود آمد و گفت : اى محمد ، خداى متعال تو را سلام مى رساند و مى گويد : على را دوست بدار ، كه هر كس او را دوست بدارد مرا دوست داشته ، و هر كه او را دشمن بدارد مرا دشمن داشته است . اى محمد ، هر جا تو باشى على آنجاست ، و هر جا على باشد دوستانش آنجايند [ گرچه گنهكار و گنهكار باشند ] . [3] خواننده گرامى با مطالعه اين اخبار كه از طريق عامه و خاصه روايت شده است و پس از احاطه به الفاظ و معانى آنها اين حقيقت براى او روشن مى شود كه دوستى آن حضرت گرچه وسيله تهذيب اخلاق و آشنايى و عمل به شريعت اسلامى است ، ولى منحصر در اين معنا نيست بلكه به خودى خود موضوعيت دارد و موجب آمرزش گناهان دوستان او است ، و چنان نيست كه

[1] - بحار الانوار 39 / 247 .
[2] - همان / 259 .
[3] - همان / 294 .

217