امير مؤمنان عليه السلام پس از روزگارى دراز يكى از شيعيان خود را ديد كه آثار پيرى در او نمايان بود و هنوز تند و چالاك راه مى رفت ، فرمود : اى مرد ، سن تو بالا رفته ! گفت : در اطاعت تو اى امير مؤمنان . فرمود : هنوز تند و چالاك هستى !
گفت : بر ضد دشمنان تو اى امير مؤمنان . فرمود : هنوز در تو رمقى مى بينم ! گفت :
آن هم در اختيار توست اى امير مؤمنان [1] .
عمرو بن حمق خزاعى به آن امام عرضه داشت :
به خدا سوگند ، اگر مرا تكليف كنى كه كوههاى گران از جاى بركنم و تا جان در بدن دارم آب انبوه درياها را بكشم و تيغى به دست گيرم تا دشمنانت را پراكنده سازم و دوستانت را يارى دهم ، باز هم اميد نمىبرم كه توانسته باشم حق تو را آن گونه كه بايد ، بگزارم [2] .
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود :
خداوند اين خلق را عذاب نمى كند مگر به گناه عالمانى كه درباره فضل على و خاندان او عليهم السلام حق پوشى مى كنند ! هش داريد ، كه گذشته از پيامبران و رسولان الهى هيچ كس برتر از شيعيان على عليه السلام بر روى زمين راه نمى رود ، آنان كه امر او را هويدا مى كنند و فضل او را نشر مى دهند ، آنانند كه غرق رحمت الهى مى شوند و فرشتگان برايشان آمرزش مى طلبند ، واى ، همه واى بر هر كه درباره او حق پوشى كند [3] .
امام صادق عليه السلام فرمود :
در دنيا تنها دو كس خير مى برند : مردى كه هر روز بر كارهاى نيك خود بيفزايد ، و مردى كه گناهانش را با توبه جبران كند ، اما كجا مى تواند توبه كند ، به

[1] - بحار الانوار 42 / 186 .
[2] - اختصاص / 11 .
[3] - الدمعة الساكبة / 82 .

16