پيغمبر - صلَّى الله عليه و آله - فرمود : مؤمني در راه رضاى خدا هيچ صدقه اى نداد كه دوست داشتنىتر باشد به سوى خدا از موعظه اى كه با آن افراد پراكنده و متفرق را نفع رساند و از پراكندگى به اجتماع بر گردند و موعظه در اين مورد فضيلت و ثواب آن از يك سال عبادت بيشتر است . فاستمع أيها العاقل إلى الموعظة و لا تضرب عن الذكر صفحا و غالب هواك و جاهد نفسك و فرّغ قلبك فإنما جعل لك السّمع لتعي به الحكمة و البصر لتعتبر ما ترى من خلق السماوات و الأرض و ما بينهما من الخلق و اللسان لتشكر به نعم الله و قديم ذكره به و حمده و تلاوة كتابه و القلب لتفكر به فاجعل شغلك في آخرتك و ما تصير اليه و اصرف همّتك فان نصيبك من الدنيا يأتي من غير فكر و حركة .
پس اى عاقل بشنو موعظه را و از موعظه رو بر نگردان . و بر هواي نفس خود غلبه كن و با نفس خود جهاد كن ، و آن را از كارهاى خلاف باز دار . و قلب خود را از أفكار باطل فارغ ساز ، براي اين كه أعضاء و جوارح ظاهري و باطني تو هر كدام براي منظور صحيح خلق شده . گوش تو بايد ظرفيّت داشته باشد براي شنيدن حكمت . و چشم تو براي عبرت گرفتن است از آن چه مىبيند از خلقت آسمانها و زمين و آنچه بين آنهاست . و زبان براي شكر نعمتهاى الهى است . و ذكر و حمد و ثناى خدا گفتن و تلاوت قرآن كريم نمودن . و قلب براي فكر در عظمت خدا و مزيد معرفت است .
پس شغل خود را در أموري قرار ده كه مربوط به آخرت است و آنچه كه بازگشت تو به سوى آن است . و همّت خود را صرف عمران آخرت بنما ، به

48