است و تو كه غريبى بر أو مىگريى و أهل أو در حال سرورند براي ارثى كه مىخواهند از أو ببرند . فقال أبو العتاهيّة شعرا :
< شعر > أرى الدّنيا تجهّز بانطلاق مشمّرة على فدم و ساق فلا الدّنيا بباقية لحىّ و لا حىّ على الدنيا بباق < / شعر > أبو العتاهية گفته : دنيا را مىبينم كه با جدّيت تمام مهيّاى رفتن است نه دنيا براي زنده اى مىماند و نه زنده اى در دنيا باقي خواهد ماند . و قال بعضهم : محلَّة الأموات أبلغ العظات فوردوا القبور و اعتبروا بالنشور .
بعضي فرموده‌اند محلَّهء مردگان رساترين موعظه هاست پس وارد شويد در قبرستان و ميان قبرها و عبرت بگيريد از روزى كه قيامت بر پا شود و اينها سر از خاك بردارند . و روى بعضهم يدخل المقبرة ليلا فينادى و يقول يا أهل القبور من أنتم ثم يجيب عن نفسه نحن الآباء و الامّهات و الاخوة و الأخوات نحن الأحباب و الجيران نحن الأصدقاء و الاخوان نحن الاحبّة و الخلَّان طحنتنا البلاء و اكلنا الجنادل و الثرى .
نقل شده كه : بعضي از عرفاء داخل در قبرستان مىشد و ندا مىداد كه اى أهل قبور شما چه كساني هستيد ؟ سپس خودش از طرف آنها جواب مىداد كه ماييم پدران و مادران و برادران و خواهران ، ماييم دوستان و همسايگان ، ماييم رفيقان و برادران ، ماييم محبّان و علاقة مندان به يك ديگر . بلاها ما را خرد كرده و آسيا نموده و سنگها و خاك ما را خورده است .

255