به كنيهء « أبو تراب » كه حضرت رسول - صلَّى الله عليه و آله - به حضرت أمير المؤمنين - عليه السّلام - مرحمت فرمود . و قال تعالى : * ( يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ واجِفَةٌ أَبْصارُها خاشِعَةٌ ) * [1] . يعنى روزى كه در نفخهء أول در صور دميده شود و زمين را بلرزاند و دنبال آن نفخه دوم باشد در آن روز قلبها ترسناك و مضطرب گردند و از شدت و هول آن چشمها به زير باشد . و قال : * ( يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الإِنْسانُ ما سَعى وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرى ) * [2] . روزى كه انسان سعى و كوشش خود را به ياد آورد و جهنم براي بينندگان ظاهر شود . و قال : * ( يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَراشِ الْمَبْثُوثِ وَتَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوازِينُه فَهُوَ فِي عِيشَةٍ راضِيَةٍ وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُه فَأُمُّه هاوِيَةٌ وَما أَدْراكَ ما هِيَه نارٌ حامِيَةٌ ) * [3] . روزى كه مردم مانند ملخهاى پراكنده از قبور خود خارج و متفرق مىگردند و كوهها مانند پشم زده شده متلاشى شوند پس آن كس كه اعمال أو سنگين و با قيمت باشد ( وقتي كه با اعمال پيغمبر و امامان موازنه و سنجيده شود ) أو ( در بهشت ) و در عيش مورد رضايت خود مىباشد و آن كس كه پس از موازنه اعمال أو بىارزش و خفيف باشد پس هاويه جايگاه اوست و چه چيز تو را