فراق دوستان و يارانت مبتلا كرده . و قال غيره :
< شعر > تذكر و لا تنسى المعاد و لا تكن كأنك في الدّنيا مخلَّى و مخرج فلا بدّ من بيت انقطاع و وحشة و ان غرّك البيت الأنيق المدائح < / شعر > بعض ديگر گفته : متذكر باش و معاد را فراموش مكن و مانند كسى نباش كه در دنيا رها شده و مهار گسيخته باشد پس ناچار بايد رفت در خانه اى كه از همه دوستان منقطع است و وحشتناك مىباشد و گر چه خانهء مزيّن و مورد پسند دنيا تو را مغرور كرده است . و وجد على بعض القبور مكتوبة هذه الأبيات :
< شعر > تزوّد من الدنيا فإنك لا تبقى و خذ صفوها لما صفت و دع الزلقا و لا تأمننّ الدّهر انى امنته فلم يبق لي خلَّا و لم يرع لي حقا قتلت صناديد الملوك فلم ادع عدوّا و لم امهل على ظنّة خلقا و اخليت دار الملك من كل بارع فشرّدتهم غربا و مزّقتهم شرقا فلما بلغت النجم عزّا و رفعة و صارت رقاب الخلق اجمع لي رقّا رماني الرّدى رميا فاخمد جمرتى فها انا ذا في حفرتي مفردا ملقى فأفسدت دنيائى و ديني جهالة فما ذا الَّذى منّى بمصرعة اشقى < / شعر > بر بعض قبور اين اشعار يافته شد كه مضمون آن چنين است : از دنيا توشه بردار پس به درستى كه تو باقي نخواهى ماند . و از چيزهاى نيكى كه در اختيار تو است نتيجة بگير ، و واگذار لغزشها را . و به روزگار اطمينان نداشته باش كه من به آن اطمينان كردم پس نه دوستى براي من باقي ماند و نه حقّى مراعاة شد .
سلاطين بزرگ را كشتم پس هيچ دشمنى را وانگذاشتم و خلقي را

116