و ديگرى گفته است : أو مرگ است كه هيچ كس از أو نجات پيدا نخواهد كرد و آنچه را بعد از مرگ از آن مىترسم وحشتناكتر و سختتر است . و قال آخر :
< شعر > إذا الرجال كثرت أولادها و جعلت أوصى بها يعتادها < / شعر > وقتي مردان فرزندان بسيار پيدا كردند و هنگام مرگ به آنها وصيت نمودند مرگ براي آنها امر عادى محسوب مىشود . و قال آخر :
< شعر > و اضطربت من كبر اعضادها فهي ذروع قد دنى حصارها < / شعر > از پيرى بازوهاى آنها سست و مضطرب شده پس آنها كشت و زرعى هستند كه درو كردن آنها نزديك شده . و قال بعضهم : اجتزت بدار حيار كان معجبا بنفسه و ملكه فسمعت هاتفا ينشد و يقول :
< شعر > و ما سالم عمّا قليل بسالم و ان كثرت احراسه و مراكبه و من يك ذا باب شديد و حاجب فعمّا قليل يهجر الباب حاجبه و يصبح في لحد من الأرض ضيّقا يفارقه اجناده و مواكبه و ما كان الَّا الموت حتّى تفرّقت إلى غيره احراسه و كتائبه و أصبح مسرورا به كلّ كاشح و أسلمه أحبابه و حبائبه بنفسك فاكسبها السعادة جاهدا فكلّ امر دهن بما هو كاسبه < / شعر > بعضي از عبّاد گويد : عبور كردم به خانه حيار - ظاهرا نام كسى است كه أو مغرور به خود و ملك و سلطنت خود بوده - پس شنيدم هاتفى كه اين شعرها را مىگفت كه مضمون آن اين است :

114