پندهاى امام حسين عليه السّلام امام حسين عليه السّلام فرمود : اى فرزند آدم فكر كن و بگو كجا رفتند ، پادشاهان و افراد و دستيارانشان كه عمارتها ساختند و قناتها حفر كردند و باغها احداث نمودند و شهرها ساختند و در حالى كه خويش نداشتند از آنها جدا شدند و به ارث به ديگران منتقل گشت و ما نيز به زودى به آنان ملحق مىشويم .
اى پسر آدم به ياد مرگت باش ، جايت در قبر است و در مقابل خدا ، اعضايت بر ضد تو گواهى مىدهند ، روزى كه گامها در آن مىلرزد و دلها به گلوها بالا مىآيد و صورتهايى سفيد و صورتهايى سياه است و اسرار آشكار مىگردد و ميزان عدالت نصب مىشود ، اى پسر آدم به ياد مرگ پدران و فرزندانت باش ، چگونه بودند و كجا رفتند و تو هم به زودى به جايگاه آنها سفر مىكنى و براى ديگران مايهء عبرت مىگردى و سپس اين اشعار را انشاء فرمود :
< شعر > اين الملوك الَّتى عن حفظها غفلت [1] حتّى سقاها بكأس الموت ساقيها تلك المدائن في الآفاق خالية عادت خرابا و ذاق الموت بانيها اموالنا لذوى الورّاث [2] نجمعها و دورنا لخراب الدّهر بنيها < / شعر > يعنى : كجايند پادشاهانى كه از حراست خود غفلت ورزيدند ، تا اينكه جام مرگ را سركشيدند اين همه شهرها كه در اطراف زمين خالى گشتند و خرابى دوباره به آنها راه يافت و مرگ گريبان صاحبانشان را گرفت .

[1] علامهء شعرانى : عن حفظ انفسهم غفلوا : از حفظ جان خود غفلت ورزيدند .
[2] علامهء شعرانى : هذا مثل اصلاح ذات البين : ذوى الورّاث يعنى وارثان ، چنان كه ذات البين يعنى ميان افراد .

90