يقين به دوزخ دارد ، اما گناه مىكند ؟ ! شگفتا از كسى كه دنيا و ديگرگونيهاى كه بر اهلش وارد مىكند ، مىشناسد ، ولى به آن اعتماد مىنمايد ؟ ! پيامبر اسلام صلَّى الله عليه و آله و سلم فرمود : آنگاه كه خداوند بنده‌اى را دوست بدارد ، او را مبتلا مىسازد و هر گاه كه شديدا او را دوست بدارد ، همهء اموال و فرزندانش را مىگيرد و خداوند تعهّد نموده كه بندهء مؤمن خود را در مورد جان و مالش ، مبتلا كند ، چنان كه مادر شير را براى فرزندش ، تعهّد نموده و او را بندهء مؤمن را از ( دوستى ) دنيا بر حذر مىدارد ، چنان كه پزشك بيمار را از خوردن ( همه نوع ) غذا منع مىنمايد .
امام على عليه السّلام مىفرمود : [1] بار خدايا روگردانى از دنيا و مبغوض بودن آن را در نظرم ، از تو خواهانم ، زيرا نيكىاش اندك و بدىاش بسيار و لذّتش همراه با كدورت است تازه‌اش كهنه و رفته‌اش بازنمىگردد و آنچه مىرسد ، آزمايش است ، مگر كسى كه تو او را نگاه دارى و رحمتت شامل حالش شود ، پس مرا از كسانى كه به آن دلخوش كردند ، و به آن اعتماد نمودند ، قرار مده ، زيرا كسى كه به آن چسبيد ، فريبش داد .
شاعر دنيا را چنين وصف كرده [2] :

[1] قال علىّ عليه السّلام : اللهمّ انّى أسألك سلوا عن الدنيا و مقاتلها فانّ خيرها زهيد و شرّها عتيد و صفوها يتكدّر و جديدها يخلق و ما فات فيها لم يرجع و ما نيل فيها فتنة الَّا من اصابته منك عصمة و شملته منك رحمة فلا تجعلنى ممّن رضى بها و اطمأنّ اليها و وثق بها فانّ من اطمأنّ اليها خانته و من وثق بها غرته .
[2] < شعر > ربّ ريح لأناس عصفت ثمّ ما ان لبثت ان سكنت و كذلك الدّهر في اطواره قدم زلَّت و اخرى ثبتت و كذا الايّام من عاداتها انّها مفسدة ما اصلحت < / شعر >

83