روايت شده از يحيى [1] عليه السّلام كه هفت سال داشت و كودكان ديگر به او گفتند :
همراه ما بيا تا بازى كنيم ؟ گفت : ما براى بازى خلق نشده‌ايم .
از امير المؤمنين عليه السّلام در ذيل آيهء : * ( وَلا تَنْسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيا ) * : بهرهء خود را از دنيا فراموش مكن .
روايت شده كه فرمود : سلامتى و نيرو و جوانى و ثروت و نشاط خود را فراموش نكن ( و از اين فرصت استفاده كرده ) آخرت را آباد كن .
برخى ديگر گفته‌اند : منظور از « نصيب در آيهء شريفه » كفن است كه از همهء اموال اگر دنيا را داشته باشى فقط اين تكه پارچه نصيب تو مىشود و اين موضوع را از ياد نبر .
امام سجّاد عليه السّلام فرمود : بلند مرتبه‌ترين انسانها كسى است كه باكى ندارد كه دنيا در دست چه كسى قرار دارد .
محمد حنيفه [2] گفت : [3] كسى كه طبع بلندى داشته باشد ، دنيا در ديد او كوچك است .
پيامبر خدا صلَّى الله عليه و آله و سلم فرمود : روزگار جز سختى و عمر جز نقصان ، و رزق جز كمى و علم جز رفتن و تولَّد جز ضعف و دنيا جز ادبار و مردم ، جز بخل و قيامت جز نزديكى ، چيز ديگرى نيست و گريبان مردم شرور را خواهد گرفت فرمود : ( در داستان موسى و خضر ) مراد از گنجى كه در زير ديوار بود ، اين جملات بوده است [4] : شگفتا از كسى كه يقين به مرگ دارد چگونه خوشحال مىگردد ، و شگفتا از كسى كه يقين به آمدن روزى دارد ، اما اندوهگين مىگردد ؟ ! و شگفتا از كسى كه

[1] عن يحيى عليه السّلام انّه كان له سبع سنين فقال له الصبيان امض معنا نلعب فقال ليس للعب خلقنا .
[2] فرزند حضرت امير عليه السّلام است .
[3] من كرمت نفسه عليه هانت الدنيا عنده .
[4] عجبا لمن ايقن بالموت كيف يفرح و عجبا لمن ايقن بالرّزق كيف يحزن و عجبا لمن ايقن بالنار كيف يذنب و عجبا لمن عرف الدنيا و تقلَّبها باهلها كيف يطمئن اليها .

82