باب چهارم ارزش زهد يا ترك دنياپرستى از پيامبر صلَّى الله عليه و آله و سلم روايت است : [1] كه مردم در دنيا مانند مهمان و آنچه در اختيار دارند ، مانند امانت است ، مسافر رفتنى و امانت هم پس گرفتنى است .
آگاه باشيد كه دنيا به‌سان سفرهء گسترده‌اى است كه نيك و بد از آن مىخورد و آخرت وعدهء درستى است ( كه فرا مىرسد ) و پادشاه عادل و قاهرى در آن روز داورى مىكند ، پس خدا بيامرزد ، انسانى را كه خود را بنگرد و گور خود را آباد نمايد و پيش از آنكه مرگش فرا رسد ، نفس را افسار و آرزو را قطع كند ، زيرا در آن وقت پشيمانى برايش سودى ندارد .
امام حسن عليه السّلام فرمود : [2] هر كس دنيا را دوست داشته باشد ، ترس آخرت از

[1] قال النبىّ صلَّى اللَّه عليه و آله و سلم : انّ الناس في الدنيا ضيف و ما في ايديهم عارية و انّ الضيف راحل و انّ العارية مردودة الا و انّ الدنيا غرض ظاهر يأكل منها البرّ و الفاجر و الآخرة و عدّ صادق يحكم فيه ملك عادل قاهر فرحم اللَّه من نظر لنفسه و مهّد لرسمه و حبله على عاتقه ملقى قبل انّ ينفر اجله و ينقطع امله و لا ينفع الندم
[2] قال الحسن عليه السّلام : من احبّ الدّنيا ذهب خوف الآخرة من قلبه و من ازداد حرصا على الدّنيا لم يزدده منها الَّا بعدا و ازداد هو من اللَّه بغضا

78