4 - حيا و شرمى كه او را در نهان از من شرمنده سازد .
5 - به اندازه رفع گرسنگى غذا بخورد .
6 - چون من دنيا را دشمن مىدارم ، او نيز دنيا را دشمن بدارد .
7 - چون من خوبان را دوست مىدارم ، او نيز آنها را دوست بدارد .
اى احمد ! اين گونه نيست كه هر كس بگويد خدا را دوست دارم ، مرا دوست داشته باشد ، مگر اينكه اين اوصاف را در خود گرد آورد : از دنيا به اندازهء قوت روزانه برگيرد ، و لباس ساده بپوشد و در حال سجده به خواب رود ، و طول دهد نماز و عبادت را ، و سكوت را شعار خود سازد ، و بر من توكَّل كند ، و بسيار بگريد و اندك بخندد ، و با هواى نفس مخالفت كند ، و مسجد را خانهء خود بگيرد ، و دانش را صاحب گردد ، و با زهد همنشين شود ، و على را دوست گيرد ، و با فقرا مأنوس گردد ، و رضايت مرا طلب كند و سخت از گناهكاران بگريزد ، و به ياد من مشغول باشد ، و همواره تسبيح را بر لب داشته باشد ، و در عهد و پيمان صادق باشد ، و به عهد وفا نمايد ، و دلش را پاك نگاه دارد ، و در نماز اين پاكى را بيشتر مراعات نمايد ، و در انجام فرايض كوشا باشد ، و به پاداشى كه نزد من است دل بدهد ، و از عذابم ترسان باشد و با دوستانم نزديك گردد ، و همنشين آنان باشد .
اى احمد ! اگر بنده‌اى به اندازهء اهل آسمان و زمين نماز بخواند و به اندازهء آنان روزه بگيرد ، و چون فرشتگان از غذا دورى كند ، و بسان برهنگان لباس بپوشد ، و به اندازهء خردلى دوستى دنيا را در دل داشته باشد ، و يا مشتاق شهرت [1] و يا رياست و يا زينت آن باشد ، به بهشت نخواهد رفت و همسايهء من

[1] علَّامه شعرانى : يحب ان يكون مشهورا و : دوست دارد كه آوازه‌اى بيابد و بر سر زبانهاى مردم باشد .

522