عرض كرد : نه خدايا .
فرمود : به واسطهء يقين و حسن خلق و سخاوت و مهربانىات با مردم ، و اوتاد [1] زمين اين گونه‌اند ، و اوتاد نگشتند مگر با اين صفات .
اى احمد ! هنگامى كه شكم بنده گرسنه بود و زبانش را ( از سؤال ) حفظ كرد حكمت را به وى مىآموزم ، و اگر چه كافر باشد ، اما اگر كافر باشد ، حكمتش در قيامت بر او حجّت و وبال خواهد بود ، و اگر مؤمن باشد ، حكمتش براى او نور و برهان و شفاء و رحمت مىگردد ، و چيزهايى را درمىيابد ، كه پيش از اين نمىدانست و چيزهايى را مىبيند كه قبلا نمىديد ، و نخستين چيزى كه مىبيند ، عيبهاى خود اوست ، به‌طورى كه به آن مشغول مىگردد ، و عيوب ديگران را نمىبيند ، و او را بر دقايق علم آگاه مىسازم ، به‌طورى كه شيطان به سراغش نرود .
اى احمد ! عبادتى نزد من بهتر از سكوت و روزه نيست ، پس كسى كه روزه گيرد اما زبانش را حفظ نكند ، مانند كسى است كه براى نماز بايستد ، ولى چيزى نخواند ، پس اجر ايستادن به او مىدهم ، ولى اجر عابدان را به او نمىدهم .
عابد داراى هفت خصلت است اى احمد ! آيا مىدانى بنده چه وقت عابد به حساب مىآيد ؟
عرض كرد : نه ، فرمود : وقتى كه هفت خصلت در او جمع شود ، كه عبارت است از :
1 - ورعى كه او را از حرامها باز دارد .
2 - خاموشىاى كه او را از سخنان بيهوده نگاه دارد .
3 - ترسى كه هر روز بر گريه‌اش بيفزايد .

[1] نيكان خيلى استوار را وتد يا اوتاد گويند . ( م )

521