چنان كه خداى بزرگ اسماعيل را ستوده و مىفرمايد :
* ( إِنَّه كانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَكانَ رَسُولًا نَبِيًّا وَكانَ يَأْمُرُ أَهْلَه بِالصَّلاةِ وَالزَّكاةِ وَكانَ عِنْدَ رَبِّه مَرْضِيًّا ) * [1] : ( اسماعيل ) در وعده ، راستگو و استوار و پيغمبرى خبر دهنده و اهل خود را به نماز و زكات امر مىكرد و نزد خدا بنده‌اى پسنديده بود .
و باز پيامبر صلَّى الله عليه و آله و سلم فرمود : مؤمن صدقه‌اى نزد خدا محبوبتر از موعظه‌اى ندارد ، كه گروههاى مختلف را ، اندرز داده باشد و خداوند مردم را از موعظه بهرمند مىسازد ، و اين كار از عبادت يك سال بالاتر است .
پس اى خردمند ، به موعظه گوش فرا ده و از ذكر و يادآورى ( خدا ) روى مگردان و بر هواى نفست چيره شو و دلت را ( از دنيا ) فارغ كن ، زيرا گوش را به تو داده ، تا با حكمت و آگاهى ، آن را پر سازى ، تا از خلقت آسمان و زمين و آفريدگان ميان اين دو ، درس عبرت بگيرى .
زبان را به تو داده ، تا سپاس نعمتهاى خدا را به جاى آرى ، و ذكر حق بگويى و او را ستايش كنى و قرآن بخوانى .
قلب را به تو داده ، تا به واسطهء آن بينديشى ، پس خود را به آخرت و جايى كه به سوى آن مىروى ، مشغول دار و همّتت را در اين راه به كار گير ، زيرا بهرهء دنيايى تو ، بدون فكر و تلاش ، مىرسد .
چنان كه امير المؤمنين عليه السّلام فرمود : گروهى كه بسيار نماز خواندند و روزه گرفتند ، به سوى بهشت مىروند ، وقتى به در آن مىرسند ، مانع ورودشان مىشوند ، گوينده‌اى مىگويد : چرا به بهشت نروند ، مگر نه اهل نماز و روزه و

[1] مريم / 55

52