كسى شكوه نمىبرند و دروغ نمىگويند و بر من خشم نمىگيرند ، و به آنچه از دنياى ايشان فوت شده غمگين و محزون نمىگردند و به آنچه به ايشان رسيده خوشحال نمىشوند ( و در آسايش و سختى يك نواختند ) .
اى احمد ! دوستى با من ، دوستى با فقراست ، پس به ايشان نزديك شو و آنان را به خود نزديك كن و در مجالسشان حاضر شو ، تا من به تو نزديك شوم ، و از توانگران و مجالسشان دورى كن ، زيرا فقرا دوستان منند .
اى احمد ! لباسهاى فاخر و نرم را بر خود مپوش و خوراكهاى رنگارنگ را مخور و خوابگاه خود را نرم مكن ، زيرا نفس جايگاه هر شرّ و دوست هر بدى است ، تو او را به اطاعت خدا وامىدارى و نفس تو را به گناه او فرا مىخواند و در اطاعت خدا با تو مخالفت مىنمايد ، و در آنچه خوش ندارى ، اطاعتت مىكند و هنگامى كه سيرش كنى ، سر به طغيان برمىدارد ، و چون گرسنه بماند ، شكايت مىكند ، و چون محتاج شود ، خشم مىگيرد و چون توانگر گردد ، تكبّر مىنمايد و چون به مقامى برسد ، مرا فراموش مىكند ، و چون ايمن گردد ، از ( من ) غافل مىگردد ، او به شيطان نزديك است ، و مثل آن ، مثل شتر مرغ است ، [1] بسيار مىخورد ، و بار نمىبرد و بسان خرزهره است ، كه رنگى زيبا و طعمى تلخ دارد .
اى احمد ! دنيا و اهل آن را دوست مدار و آخرت و اهل آن را دوست خود گير ، پرسيد خدايا اهل دنيا و آخرت چه كسانى هستند ؟
فرمود : اهل دنيا كسى است كه بسيار بخورد و بسيار بخندد و بسيار خشم گيرد و هر اندازه مال داشته باشد راضى نگردد ، به كسى كه بدى كرده ، عذر نمىخواهد ، و كسى كه از او عذر بخواهد ، نمىپذيرد هنگام طاعت و عبادت

[1] - علَّامه شعرانى : نعامه يعنى شتر مرغ كه بسيار مىخورد ولى بار بسيار نمىبرد .

513