پرسيد : خداوندا نتيجهء گرسنگى چيست ؟ فرمود : كسب حكمت و دانش و حفظ قلب و تقرّب به من و حزن دائم و سبكى مخارج زندگى در ميان مردم ، و گفتن سخن حقّ است و باك نداشتن از اينكه زندگى با آسانى مىگذرد يا با سختى .
اى احمد ! آيا مىدانى بنده در چه وقت به من تقرّب مىيابد ؟
عرضه داشت : نه اى پروردگار من .
فرمود : هنگامى كه گرسنه ( و روزه ) باشد و يا در حال سجده .
اى احمد ! در شگفتم از سه كس : بنده‌اى كه در حال نماز است و مىداند به سوى چه كسى دست را بالا برده ، و مقابل چه كسى ايستاده ، و چرت مىزند ، و در شگفتم از كسى كه خوراك يك روز را دارد ، با اين وصف در فكر مخارج فرداست و برايش تلاش مىكند ، و در شگفتم از بنده‌ام كه نمىداند من از او راضيم يا خشمگين ، با اين حال مىخندد .
اى احمد ! در بهشت قصرى از لؤلؤ و درّ ساخته شده كه بندگان خاص را به آنجا برم و هر روز هفتاد بار به ايشان مىنگرم و با آنان سخن مىگويم و در هر بار نگاه قصرشان را هفتاد برابر وسيع مىنمايم ، و هنگامى كه اهل بهشت با خوراك و نوشيدنى لذّت برند ، ايشان با ياد و سخن گفتن با من لذّت مىبرند .
پرسيد : خدايا نشانهء اينان چيست ؟
فرمود : آنان كسانى هستند كه زبان خود را از گفتار بيهوده و شكمشان را از زيادى طعام حفظ مىنمايند .
اى احمد ! محبّت و دوستى من ، دوستى با فقرا و معاشرت و آميزش با ايشان است ، پرسيد : فقرا چه كسانى هستند ؟
فرمود : كسانى هستند كه به اندك از مال دنيا خرسندند ، و بر گرسنگى صبر مىكنند و در نعمت و آسايش سپاسگزارند ، و از گرسنگى و تشنگى خود به

512