اى احمد ! اگر دوست مىدارى كه باورعترين مردم باشى ، نسبت به دنيا زهد پيشه كن و به آخرت تمايل داشته باش ؟
پرسيد : خدايا چگونه زاهدترين باشم ؟ فرمود : در دنيا اندكى [1] از خوراكيها و نوشيدنيها و پوشيدنيها برگير ، و براى روز بعد ذخيره مكن و بر ذكر من مداومت نما .
پرسيد : چگونه بر ذكر تو مداومت كنم ؟
فرمود : با دورى از مردم و گرويدن به خلوت و عدم توجّه به تلخ و شيرين دنيا و خالى داشتن شكم و خانه است از نعمتهاى دنيايى .
اى احمد ! بر حذر باش كه مانند كودكان نباشى ، كه هر رنگى را مىبينند و هر چيزى را از ترش و شيرين كه به دست مىآورند ، مغرور مىگردند .
عرض كرد : خدايا مرا به كارى دعوت كن كه با انجام آن به تو نزديك شوم ؟
فرمود : شب خود را روز قرار بده و روزت را شب .
پرسيد : چگونه ؟
فرمود : خوابت را در شب تبديل به نماز و غذايت را در روز گرسنگى كن ( و روزه بگير ) .
اى احمد ! سوگند به جلال و عزّتم ، اگر بنده‌اى چهار خصلت را برايم ضمانت نمايد ، او را در بهشت داخل مىكنم ، زبانش را جز در موارد لازم باز نكند و دلش را از وسواس حفظ كند ، و بداند كه من نسبت به تمام حالاتش علم دارم و او را مىبينم ، و نور چشمش را گرسنگى بداند ، ( و روزه بگيرد ) .
اى احمد ! اگر شيرينى گرسنگى ( و روزه ) و خاموشى و خلوت و دورى از مردم و نتايجى كه در پى دارند ، مىچشيدى ( هميشه بر آنها ملازمت مىكردى ) ؟

[1] علَّامه شعرانى : الخف بالكسر : يعنى خفيف و سبك .

511