* ( وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْناهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمى عَلَى الْهُدى ) * [1] : ما قوم ثمود را هدايت كرديم ، اما خود كورى را بر بينايى ترجيح دادند .
و : * ( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ ) * [2] : اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد ، به اوامر حق گردن نهيد و تسليم او شويد .
پس خداوند به انجام كارى امر نمىكند و مانعى بر سر راه پيش آورد ، او منزّه و پاك است ، از آنچه بندگان گمراه مىگويند .
آيا مگر درست است كه خدا كسى را به كفر مجبور كند و بعد او را به كفرش مجازات نمايد آيا از عدالت دور نيست كه انسانها را به زنا و دزدى مجبور نمايد ، و دستور دهد كه حدود را در بارهء آنها اجرا كنند ؟ حضرت امير عليه السّلام نيز چنين طرز فكرى را به باد انتقاد گرفته و فرمود : سزاوار حكمت نيست كه راه هدايت را به تو نشان دهد و تو را به آن فرا بخواند ، ولى تو را به انجام گناه مجبور سازد ، و بعد در قيامت عذاب كند ؟ آيا خداوند از منكر نهى مىكند و خود بنده را به آن مجبور سازد ؟ اين افراد بر خدا افترا مىبندند و عقيدهء آنها باطل و بيهوده است .
و فرمود : هر عمل زشتى كه از آن طلب آمرزش مىكنى ، از تو سرزده و هر چيزى كه براى آن خدا را سپاس مىگويى از او بروز كرده است . [3] چنان كه آيه مىفرمايد : * ( ما أَصابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ الله وَما أَصابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ ) * [4] : هر چه نيكى به تو مىرسد از سوى خداست و آنچه بدى به تو مىرسد از خودت سرچشمه مىگيرد .

[1] فصلت / 16 .
[2] بقره / 204 .
[3] قال على عليه السّلام : ما استغفرت عليه فهو منك و ما حمدته عليه فهو منه .
[4] نساء / 79 .

433