دارد . و از بدترين صفتهاى رذيله و پست ، حسد و غيبت و دروغ است .
و چون همّ و غم حسود پخش خصلتهاى طرف حسد است ، به ناچار و ناخودآگاه فضايل او را نشر مىدهد ، و شاعر چه نيكو سروده : [1] هر گاه خداوند اراده فرمايد كه فضيلت كسى را مشهور سازد ، زبان حسود را به آن گويا مىسازد .
و ديگرى مىگويد : [2] چگونه حسود اميد رسيدن نعمت داشته باشد و حال آنكه ، همواره به زوال آن ( از دست ديگران ) مىانديشد .
پيامبر صلَّى الله عليه و آله و سلم فرمود : حسد ، اعمال و حسنات را مىسوزاند و نابود مىسازد ، چنان كه هيزم را آتش مىبلعد و مىسوزاند ، پس بنگريد كه حسادت نكنيد . [3] و حضرت امير عليه السّلام فرمود : حسادت ( به ديگران ) نورزيد ، زيرا حسد ، ايمان را مىخورد ، همان گونه كه آتش هيزم را .
پس اى برادر ، وقتى كه پيغمبر صلَّى الله عليه و آله و سلم و امير المؤمنين عليه السّلام گواهى دهند كه حسد ايمان را تباه مىسازد و اعمال حسنه را مىخورد ، پس براى انسان پس از آنكه حسناتش برود ، چه چيز باقى مىماند ؟ ! بنا بر اين هشيار باشيد و از حسد بپرهيزيد ، تا دل و بدن شما از رنج و گناه در امان باشد .

[1] < شعر > و اذا اراد اللَّه نشر فضيلة طويت اتاح لها لسان حسود < / شعر >
[2] < شعر > و كيف يرجى حسود نعمة اذا كان لا يرضاه الَّا زوالها < / شعر >
[3] قال النبى صلَّى اللَّه عليه و آله و سلم : الحسد يأكل الحسنات كما تأكل النار الحطب فلا تحاسدوا .

346