تسلط يافته ، و كسى كه بگويد : استغفر الله ربّ و اتوب اليك ، سپس بر گناه خود باز گردد باز استغفار كند و باز گناه كند ، در مرحلهء چهارم از كذّابين شمرده مىشود .
برخى از بزرگان گفته‌اند : وصيّ خودت باش و ديگران را وصىّ خود مكن ، و ديگران را بر تباه كردن وصيّت سرزنش نكن ، بلكه خود را سرزنش كن ، چون در حال زنده بودنت ، آن را ضايع كرده‌اى .
در روايت وارد شده كه شخصى در حضور امام على عليه السّلام استغفار نمود ، حضرت فرمود : مادرت بر تو بگريد ، آيا حقيقت استغفار را مىدانى كه شش معنا دارد ؟ اول پشيمانى بر گذشته ، دوم تصميم به عدم بازگشت به گناه ، سوم اداى حقّ ديگران ، تا خدا را در حالى ملاقات كنى كه كسى بر تو حقى نداشته باشد ، چهارم اداى هر واجبى كه فوت شده ، پنجم ذوب كردن گوشتى كه از حرام روييده با حزن و اندوه تا پوست به استخوان بچسبد و گوشت دوباره برويد ششم رنج و سختى طاعت و عبادت را به بدن بچشاند ، تا شيرينى گناههايى كه چشيده از بين برود [1] و چون كسى اين شش امر را بجاى آورد ، آن وقت بايد بگويد : استغفر الله .

[1] علَّامه شعرانى : فانّ الملكه : ملكه‌اى كه براى عاصى با ارتكاب گناهان حاصل مىشود ، بدون رياضت و مبالغهء در طاعتها از بين نمىرود .

135