و در اين باره فرمود : زيانهاى مالى و مرگ و مير كسان و فرزندان عذاب كوچكتر است ، در راه عذاب بزرگتر كه دوزخ مىباشد و اين مسأله در دنيا صورت مىگيرد ، نه در آخرت ، شايد انسان توبه كند و به سوى او باز گردد .
خداوند به داود وحى فرستاد كه : [1] بترس از اينكه تو را در حال غرورت قبض روح نمايم و بدون توبه از دنيا بروى .
< فهرس الموضوعات > كلمات آدم عليه السّلام هنگام توبه < / فهرس الموضوعات > كلمات آدم عليه السّلام هنگام توبه در روايت آمده كلماتى كه آدم از خدا دريافت نمود ، اين بود :
* ( رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَتَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ ) * [2] : بار خدايا ما به خود ستم كرديم و اگر تو ما را نبخشى و مورد ترحّم قرار ندهى ، از زيانكاران خواهيم بود .
و روايت شده [3] كه آدم و حوّا ديدند ، بر در بهشت نوشته بود : محمد ، و على و فاطمه و حسن و حسين ( عليهم السلام ) برگزيدگان خلق منند ، پس خدا را به حق ايشان سوگند دادند ، و توبهء آنان پذيرفته گشت .
< فهرس الموضوعات > چهار شرط توبه < / فهرس الموضوعات > چهار شرط توبه توبه چهار شرط دارد : انسان بايد از ته دل پشيمان باشد ، تصميم به ترك گناه بگيرد ، حقوقى كه بر گردنش آمده ادا نمايد ، و گناه همهء اعضا را ترك كند .
توبه‌كنندهء ( واقعى ) مانند كسى است كه هيچ گناهى نكرده و كسى كه همراه با استغفار بر گناه اصرار داشته باشد ، خود را به استهزا گرفته و شيطان بر او

[1] و اوحى اللَّه الى داود : احذر ان اخذك على عزّة فتلقانى بغير حجّة « يريد التوبة »
[2] اعراف / 21
[3] و روى انّه و زوجته رأيا على باب الجنّة محمّدا و عليا و فاطمة و الحسن و الحسين صفوتى من خلقى فسئلا اللَّه بهم فتاب عليهما

134