* ( إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ ذلِكَ ذِكْرى لِلذَّاكِرِينَ ) * [1] : همانا كارهاى خوب شما ، كارهاى بد را از ميان مىبرد و اين مسأله براى اهل ذكر تذكر و يادآورى مىباشد .
و فرمود : هر گاه بنده‌اى گناهى مرتكب شود ، نقطهء سياهى در قلبش پيدا مىگردد ، اگر توبه كرد ، برطرف مىشود و اگر توبه نكرد گناه روى گناه مىآيد و كمكم سياهى همهء قلب او را فرا مىگيرد و با قلب سياه و گناه بسيار مىميرد ، و خداوند در بارهء آنان مىفرمايد :
* ( بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ ) * [2] : تاريكى و كارهاى زشتشان بر دلهاى آنان چيره گشته و پرده‌اى ايجاد نموده .
پس عاقل كسى است كه خود را مرده پندارد [3] و از خدا طلب رجعت به دنيا نمايد تا توبه كند [4] و خود را اصلاح نمايد و رابطه را با شيطان قطع كند ، اينجاست كه خدا دست او را مىگيرد تا خود را اصلاح نمايد .
خداى متعال مىفرمايد :
* ( وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الأَدْنى دُونَ الْعَذابِ الأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ) * [5] : يعنى عذاب كمتر را به آنان بچشانيم ، براى عذاب برتر ، شايد بازگردند

[1] هود / 115
[2] تطفيف / 12
[3] علَّامه شعرانى : يفرض نفسه مات : خود را مرده‌اى فرض كند كه دوباره زنده گشته است
[4] علَّامه شعرانى : اذا عمل الانسان : اگر انسان عمل خير يا شرّى را انجام دهد آثارش در نفس او باقى مىماند و در اثر تكرار به صورت ملكه درمىآيد و سبب صدور فعل به سهولت از انسان مىشود و زدودن آن مشكل است و اين ملكه را نسبت به گناه مرگ قلب گويند و در آخرت تجسّم پيدا مىكند و صاحبش به آن عذاب مىشود
[5] سجده / 20

133