نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدادُوا إِثْماً ) * [1] و بايد نپندارند آنان كه كافر شدند كه همانا آنان را مهلت ميدهيم بر ايشان بهتر است مهلت ميدهيم ايشان را تا گناهشان زياد شود .
و نيز ميفرمايد : * ( أَيَحْسَبُونَ أَنَّما نُمِدُّهُمْ بِه مِنْ مالٍ وَبَنِينَ نُسارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْراتِ بَلْ لا يَشْعُرُونَ ) * [2] آيا مىپندارند آنچه كه مدد ميكنيم ايشان را بآن از مال و فرزند مىشتابيم بر ايشان در خوبيها بلكه نميدانند .
و دوست خداى تعالى براى آنان كه اطاعتش را ميكنند اراده ى نفع دنيا و پاداش آخرت كرده و ناميده شده اين محبت رحمت از طرف خدا و ستايش بر بندگان چنانچه خدا نكوهش فرموده كسى را كه بر او خشمگين است .
و خدا دوستانش را بطرف شرافت دنيا و آخرت فرستاده بدليل قول پيغمبر كه ميفرمايد مرد با دوستش باشد و چه مرتبه ى اشرف و چه درجه اى بالاتر است از درجه ى كسى كه با خدا باشد و راست نگفته است كسى كه ادعاى دوستى خدا كند و حفظ حدود خدا را نكند و از نشانه‌هاى دوستى بنده براى خدا اين است كه ذكر خدا را فراموش نكند و بيان اين مطلب چنين است كه هر كس دوستى را دوست دارد ياد او را هم دوست دارد چه در خواب و چه بيدارى و نيكو سروده گويندى شعر :
< شعر > عجبت لمن يقول ذكرت ربى و هل انسى فاذكر ان نسيت < / شعر >

[1] آل عمران 172 .
[2] مؤمنون 57 .

404