و خداى سبحان فرمان بانجام كارهاى خير داده و از كارهاى بد نهى فرموده است آنچنان كه فرموده است * ( « وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْناهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمى عَلَى الْهُدى ) * » [1] اما قوم ثمود را پس راهنمائى كرديم ما ايشان را پس كورى را بر هدايت اختيار كردند و نيز فرموده است « * ( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً ) * [2] اى كسانى كه ايمان آورديد همگى در دين اسلام داخل شويد و هيچ گاه خدا امر بداخل شدن اسلام نميكند كه آن در را بروى كسى به بندد خدا بزرگتر از اين است كه فرمان انجام كارى را بدهد و از طرفى مانع شود .
پس عبرت بگيريد و انديشه كنيد و پيروى هواى نفس را واگذاريد زيرا كه نفس پستكننده است صاحبش را و هلاك مىكند او را پس خداى سبحان چگونه بندگانش را مجبور بكافر شدن مىكند و از طرفى بر آن كفر آنان را مجازات مىنمايد و بر زنا كردن و دزدى نمودن و نسبت بزنا دادن براى زن شوهردار حد جارى ميكند آيا عدالت است كه دستور گناه دهد و بعد هم براى همان گناه كه بدستور خودش انجام داده‌اند مجازات شوند يا اينكه ما را مختار قرار داده و شكى نيست كه اين كيد و نيرنگ بزرگ از شيطان است براى بجا آوردن هر زشتى و گمراهى .
و حضرت امير المؤمنين فرموده آيا درست است كه خدا ترا براه دلالت و راهنمائى كند و بعد راه را بر تو تنگ نمايد اين كار از

[1] فصلت 17
[2] بقره 204 .

386