نام کتاب : إرشاد القلوب ( فارسي ) نویسنده : الحسن بن محمد الديلمي جلد : 1 صفحه : 314
چنين بخودم تزريق كردهام كه اگر دو چشم من از سر من بسر ديگرى منتقل شود حسد نورزم زيرا كه كار از كار گذشته چيزى حز صبر و شكيبائى بجا نمانده زيرا كه خود غم و حسد بعد از اينكه نعمت از دست رفته مصيبت ديگرى است . خداى شما را رحمت كند آخر كار را در نظر بگيريد كه در آسايش و راحتى باشيد و بفائده ى بزرگى برسيد و آدم خردمند آخر كار را نگاه ميكند و هنگامى كه در مقابل حسد رسيد مىايستد و از آن نميگذرد زمانى كه بر فكر و بر زبانش ذكر خدا غلبه پيدا كرد همانا بنده ديگر حسد نمىورزد وقتى هم براى انجام دادن گناه باقى نمىماند همانا انديشه و ذكر خدا شمشير برنده ايست براى سر شيطان جنى و انسى و سپريست كه انسان را از غفلت و بيخبرى نگاه ميدارد و بهترين ذكر آنست كه پنهان باشد . باب چهل و يكم - زيركى و روشن بينى مؤمن خداى تعالى درين باب ميفرمايد : « * ( إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِلْمُتَوَسِّمِينَ » ) * [1] همانا درين امر نشانه ايست براى روشنبينان پيغمبر اكرم فرمود از روشن بينى مؤمن بپرهيزيد كه او با نور خدا نگاه مىكند يعنى بنورى كه خدا باو بخشيده . و از اويس روايت شده كه چون حيان بن هرم بديدنش رفت