وقت ملاقات اويس گفت سلام بر تو اى برادرم حيّان بن هرم حيان عرضكرد از كجا تو مرا شناختى با اينكه مرا نديده اى اويس فرمود مؤمن بنور خدا نظر ميكند و همانا روحهاى مؤمنان با يك ديگر روبرو ميشوند و آزادند آنچنان كه اسبها با هم تماس دارند و آزادند .
و فراست نورهائيست كه بواسطه ايمان و معرفت در دلها درخشش ميكند و در نفوس جايگزين مىشود از حالى بحالى مىشود تا اينكه همه چيز را مشاهده ميكند از آنجائى كه آقا و مولايش همه چيز را مىبيند .
پس از رازهاى نهان مردم سخن ميگويد ولى از راز بزرگان نمىتواند پرده بردارد و نيز فراست نتيجه ى يقين و راه مؤمنين است و از پيغمبر اكرم راجع باين آيه پرسيدند كه خدا ميفرمايد : « * ( فَمَنْ يُرِدِ الله أَنْ يَهْدِيَه يَشْرَحْ صَدْرَه لِلإِسْلامِ ) * » [1] پس كسى را كه خدا بخواهد راه نمائى كند سينه اش را مىگشايد از براى اسلام فرموده است در دلش نورى واقع مىشود كه دلش را گشاده و پهناور مىكند .
و فراست از خصوصيات مؤمنين است كه در دلش نورى درخشش مىكند بواسطه آن حقايق را درك مىكند و هر كس از محرمات چشم پوشى كند و نفسش را از شهوتها نگهدارد و دلش را با صفاى سرشتش و مواظبت خداى تعالى آباد كند و ظاهرش را پيرو كتاب الهى و سنت پيغمبر قرار دهد و در معده اش مال حرام وارد نكند و زبانش را از دروغ و غيبت و سخنان بيهوده نگهدارد هيچ گاه فراستش اشتباه نميكند .
و سزاوار است براى كسى كه با راستگويان همنشينى ميكند با

[1] انعام 125 .

315