و مغفرتك فانى لا آمن الا بالخوف منك و لا اعز الا بالذل لك و لا افوز الا بالثقة بك و التوكل عليك يا ارحم الراحمين و خير الغافرين » باب سى و دوم - خضوع و فروتنى خداى تعالى در قرآن فرمايد : * ( قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ ) * [1] مسلم رستگار شدند مؤمنان آنان كه در نماز ترسان و خاضعند مصنف كتاب ميفرمايد كه خشوع ترسى هميشگى براى دل است و آن نيز ايستادن بنده است در پيشگاه خداى تعالى با توجه و دل ترسان .
و روايت شده : كسى كه دلى ترسان داشته باشد شيطان بدو نزديك نشود از نشانه‌هاى خشوع بستن چشم از محرمات و صرف نظر كردن از علائق دنيا و شئون آن است خاشع كسى است كه آتش شهوتش را خاموش كند و آرزو و آمالش را آرام كند و جلوه دهد نور بزرگى خدا را در دلش پس آرزويش را بكشد تا آنگاه كه با مرگ روبرو شود اينجاست كه اعضايش همه خاشع شده‌اند اشك از ديدگانش جارى و افسوسش فراوان گردد و نيز خشوع رام شدن تمام بدن و دل است براى خدائى كه داننده ى رازهاى پنهانست .
خداى تعالى ميفرمايد : « * ( وَعِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الأَرْضِ هَوْناً وَإِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً ) * » [2] و بندگان خاص خدا آنان كه روى زمين با تواضع و فروتنى راه ميروند و هر گاه با نادانان روبرو

[1] مؤمنون 3 .
[2] فرقان 62 .

274