و هر كه تازيانه در دست گرفته نزد پادشاهان يا حاكم جائرى بايستد حق تعالى آن تازيانه اژدهايى گرداند از آتش درازى آن هفتاد ذراع و مسلَّط گرداند او را بر او در جهنم و نهى فرمود از حاضر شدن بر سر سفرهء فاسقان [1] .
و در حديث ديگر فرمود كه در زمان حضرت موسى پادشاه ظالمى بود ، كه حاجت مؤمنى را به شفاعت بندهء صالحى بر آورد ، پس آن پادشاه و آن مرد صالح هر دو در يك روز مردند ، همگى بر جنازهء آن پادشاه جمع شدند و بازارها بستند ، تا سه روز آن مرد صالح در خانهء خود ماند تا كرمهاى زمين رويش را خوردند ، پس حضرت موسى ( عليه السّلام ) بعد از سه روز مرد صالح را به آن حال مشاهده فرمود ، و گفت : پروردگارا آن دشمن تو بود و به آن اعزاز و اكرام بر داشتند ، و اين دوست تست و با اين حال مانده است ، حق تعالى وحى نمود به او :
كه اين دوست من از آن جبّار سؤالى كرد ، و او آن را بر آورد مكافات دادم ، براى بر آوردن حاجت مؤمن ، و كرمهاى زمين را مسلَّط كردم بر روى آن مؤمن براى سؤالى كه از آن جبّار كرد [2] .
و ايضا فرمود : هر كه بنا حق سر كردهء جماعتى شود و بر ايشان استيلا يابد ، حق تعالى او را در كنار جهنّم به ازاء هر روزى هزار سال بدارد ، و چون محشور شود دستهايش در گردنش بسته باشد ، پس اگر بامر خدا در ميان ايشان عمل كرده باشد ، خدا او را رها كند ، و اگر ظلم بر ايشان كرده باشد او را به جهنّم

[1] بحار الأنوار 72 : 369 ح 3 .
[2] بحار الأنوار 75 : 373 ح 23 .

63