جميع درختان عالم قلم شود و صفحه آسمان و زمين كاغذ شوند و جميع ملائكه و جن و انس نويسنده شوند ، احصاى فضايل آن جناب را نمىتوانند نمود . شعر :
< شعر > كتاب فضل ترا آب بحر كافى نيست كه تر كنند سر انگشت و صفحه بشمارند < / شعر > و ايضا در فضل آن جناب همين قدر كفايت مىكند كه ترديد و تشكيك در خدائيش نموده‌اند بلكه جمعى قائل به خدائيش شده‌اند و نعم ما قال :
< شعر > كفى فى فضل مولانا علىّ وقوع الشّكّ فيه انّه الله و مات الشّافعي و ليس يدرى على ربّه ام ربّه الله [1] گر نگويم من خدايت يا امير المؤمنين پس چه گويم در ثنايت يا امير المؤمنين < / شعر > و آيا هيچ عاقل تشكيك مىكند در اين كه خليفه پيغمبر چنين شخصى است كه جامع جميع صفات كماليه است يا كسى كه به اعتراف خودش زنان پس پرده افقهند از او . بالجمله با اتصاف آن جناب به جميع فضايل و كمالات و افضليت او از غير ، عقل تجويز نمىكند كه خدا او را امام و رئيس خلق نگرداند بلكه كسى را تعيين كند كه بهرهء از علم و فضل نداشته باشد و نسبت به فضايل و كمالات آن جناب چون قطره و دريا باشد بلكه عقل حكم قطعى مىكند به اين كه

[1] در فضيلت مولاى ما على عليه السّلام همين كفايت مىكند كه در خدائى او ترديد نمودند . شافعى مرد و ندانست على پروردگار اوست يا خداى على پروردگار اوست . ( شعر فوق به شافعى منسوب است )

151