- إلى قوله تعالى - * ( وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ ) * [1] و مضمون آيه وافى هدايت ، آن است كه كفّار گفتند چرا نازل نشد اين قرآن بر مرد بزرگ از اهل مكَّه و طايف يعنى صاحب مرتبه نبوّت بايد مرد بزرگى باشد از اهل مكَّه يا طايف ، خداوند عالم در ردّ ايشان مىفرمايد كه آيا ايشان رحمت خدا را قسمت مىكنند و به هر كس مىخواهند مىدهند و حال اين كه رحمت خدا بزرگتر و بهتر است از مال و معيشت دنيا و ما اختيار آن را به ايشان نگذاشتيم بلكه خود تقسيم نموديم و به هر كس آن چه خواستيم مقرر داشتيم پس چگونه رحمت خدا كه بزرگتر است به ايشان واگذاريم پس نبوّت كه اعظم نعماى الهى و اكبر رحمتهاى سبحانى است به اختيار ايشان باشد ؟ و دلالت آيه بر مدعا اين است كه امامت نيز اعظم رحمتهاى الهى است بعد از نبوّت بلكه به منزله نبوّت است پس آيه دلالت دارد بر اين كه تعيين آن با خداست نه با خلق و آيه ديگر قوله تعالى * ( يَقُولُونَ هَلْ لَنا مِنَ الأَمْرِ مِنْ شَيْءٍ قُلْ إِنَّ الأَمْرَ كُلَّه لِلَّه ) * [2] يعنى كفار گفتند آيا ما را در كنار نبوّت و امامت اختيارى باشد و بهره اى رسد بگو به ايشان كه تمام كار با خداست و شما را هيچ اختيارى نيست هر كه را خواهد نبىّ و هر كه را خواهد امام مىگرداند و هيچ كار را بر [ اى ] شما نگذارد .
و دلالت اين آيه نيز بر مدّعا ظاهر است و آيه ديگر آيه شريفه است كه

[1] زخرف - 30 - 32 .
[2] آل عمران - 154

138