كلام را خلق نموده است و دليل بر اين مطلب علاوه بر اتّفاق جميع انبياء اين است كه ثابت شد كه خداوند عالم قادر بر هر چيز است پس قادر بر خلق كلام نيز خواهد بود .
ششم و هفتم آن است كه خداوند عالم سميع و بصير است [1] مىشنود و مىبيند هر چيز را و دليل بر اين مطلب علاوه بر اتّفاق جمع انبياء اين است كه شنيدن و ديدن نوعى است از علم و ثابت شد كه خداوند ، عالم به جميع اشياء است .

[1] سميع و بصير : اين دو صفت در آيات متعدّد قرآن بكار رفته است از جمله « شورى 11 » كه مىفرمايد * ( « لَيْسَ كَمِثْلِه شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ » ) * همانند او چيزى نيست و او شنوا و بيناست . اين دو واژه وقتى در مورد مخلوقات بكار مىرود به معنى آلات و ابزار شنوايى و بينايى است اما وقتى در مورد خداوند استعمال مىشود به معنى علم و آگاهى او نسبت به اصوات و مبصرات است . به عبارت ديگر وقتى مىگوييم خداوند سميع و بصير است يعنى خداوند به ديدنىها و شنيدنىها علم حضورى دارد . پس اين دو صفت ، به صفت ذاتى علم بر مىگردد و بايد دانست كه همين طور كه خداوند به ديدنىها و شنيدنىها عالم است به چشيدنيها و بوييدنيها نيز عالم است امّا بخاطر اين كه صفات چشائى و بويايى بيشتر در مورد مخلوقات بكار مىرود و براى عموم مردم مشكل تركيب با ذات را به دنبال مىآورد از بيان آنها صرف نظر مىگردد . « براى اطلاع بيشتر نگاه كنيد به پيام قرآن مكارم شيرازى ج 4 ص 103 - 123 و الهيّات فاضل تونى ص 72

104