حكيم سبزوارى نائل شد ، از او سؤال كرد مقصود مولوى از اين بيت چيست ما همه شيريم ولى شير علم * حمله مان از باد باشد دم به دم در پاسخ فرمود كه : مولوى ( لا حول ولا قوة الا بالله ) را ترجمه مى كند .
در تبيين اين حقيقت ، شبسترى گويد :
اگر خورشيد در يك حال بودى * شعاع او به يك منوال بودى ندانستى كسى كاين پرتو از اوست * نبودى هيچ فرق از مغز تا پوست جهان جمله فروغ نور حق دان * حق اندر وى ز پيدايى است پنهان چو نور حق ندارد نقل و تحويل * نيايد اندر او تغيير و تبديل تو پندارى جهان خود هست دائم * به ذات خويشتن پيوسته قائم [1] و آن كس كه نظر بر خورشيد دارد ، داند كه نور ديوار از خورشيد است ، اگر چه روشنى به ديوار ، انتساب دارد كه براستى ديوار روشن است . و در اين انتساب شكى نيست و بديهى و ضرورى است ، ولى روشنى او از خورشيد است .
هم چنان كه گفته ايم ، قيام وقعود به ما منسوبند ، ولى ( حول وقوت ) از خداوند است . و نيز چنان كه روشن است ، ايجاد ضحك وبكاء فقط از خداوند است كه :
( انه اضحك وابكى ) ولى ضاحك وباكى ، زيد وعمروند به قول شيخ اجل سعدى :
گرچه تير از كمان همى گذرد * از كماندار بيند اهل خرد اين بيت اشارت به قول حق تعالى است كه فرمود : ( و ما رميت اذ رميت و لكن الله رمى ) . [2] عارف رومى در اوايل دفتر اول مثنوى ، بدان تصريح كرده است كه :

[1] - شرح لاهيجى ، ص 52
[2] - سوره انفال ، آيه 18 .

85