مى كند البته نگاهى با بصيرت و پرده را از روى قلب بر مى دارد ، پس فكر مى كند بسان تفكر عبرت گيرنده و توفيق را در ذهن از كار افتاده اش مىدمد ، پس باز مى گردد به شكل پاره آتش سوزان ، در عين حال سالم مى شود و از معارضه وسوسه گر ديگر از ياران آن دشمنان ، در امان مى ماند و در اين هنگام چه بسا اميد مى رود كه سالم و سلامت باشد .
اما اگر صوارف و موانع به اندازه آن دواعى و اسباب باشد او را وادار مى كند كه به مجمع بيگانه و گروههاى زيانكار و مقتولين توسط دشمنان و همراهان آنان قربانى گشته ، احساس بى نيازى مى كند . و آن همراهان ، با همراهى آن مسنگدلان ، بر مسكين بيچاره حمله مى كنند و آن فقير مسكين ، مغلوب است و در آن حال ميل مى كند به افرادى خدعه گر كه متحد شده اند و غالبا بال و پر پاسبانان به آنان نمى رسد و دست يا بى ندارد .
مبادى اراده خداوند ، قلبت را نورانى و ذهنت را تيز نمايد ، بدان كه هرگز اراده اى در تو پديد نمى آيد مگر اينكه قبل از آن ، صورتى مشخص را در قوه و هم خود ، تصور نمايى و آن صورت موجب تحقق همتى در تو شود كه آن همت تو را به سمت مقصودى سوق دهد ، و چه بسا آن عاملى كه وهم را به حركت وامى دارد ، عقلى ثابت و استوار و يا ظن و گمانى مستولى و يا تخيلى لازم وانفكاك ناپذير است ، و گاهى نيز عامل مزبور ، ضابطه روشنى نداشته و ناخود آگاه انديشه و خاطره اى ناپايدار در ذهن ، افكنده مى شود و چه بسا به غايت هايى ناپايدار و اراده هايى ناتمام مى انجامد ، ولى نقش ذهنى آنها در قالبهاى ذكر نمىگنجد و كار آمدترين اين نوع سانحه ها و خاطره هاى ذهنى ، آن است كه با عادتى هماهنگ بوده و يا لذتى را به دنبال داشته باشد كه قوه شهوت آن را تأييد كند و يا با شعله اى از غضب درآميزد و

211