پابرجا ساخته است .
اين گروه ناآگاه ، صفات ناپسندى را به مسلمانان نسبت داده و بر ضد آنها چيزها گفته و نشر داده اند . و سپس علت اصلى آنها را اعتقاد به قضاء و قدر قلمداد كرده و گفته اند :
مسلمانان گروه بيچاره و بىسواد هستند كه به هر پيشامد ، راضى و تسليم شده و براى پذيرفتن و تحمل هرگونه حادثه ناگوارى آماده اند . آنان كنج خانه هايشان را انتخاب نموده و آسوده خفته اند و سرنوشت حيات خود را به دست ديگران سپرده اند ! ! . .
اگر بر گروهى از برادرانشان حادثه اى پيش آيد و مصيبتى رخ دهد ، هيچ گونه واكنشى از خود نشان نمى دهند و در تسكين آلام و دردهاى آنان ، گامى بر نمىدارند و براى يارى و كمك آنان نمى شتابند ! !
در بين آنان جمعيتها و انجمنهاى ملى بزرگ يا كوچك ، مخفى يا آشكار ، وجود ندارد كه هدف آنها ، زنده ساختن غيرت و همت ، بيدار نمودن ، شجاعت و مردانگى ، يارى بيچارگان و درماندگان ، نگهدارى حق مردم ستمديده از تجاوز زورمداران و تسلط بيگانگان باشد . . ! ! ) [1] آرى اين چنين مطالب ناروايى را به مسلمانان نسبت داده و اوضاع اجتماعى آنان را چنين توصيف كرده اند . و سپس چنين پنداشته اند كه سرچشمه و منشأ اين تباهيها ، فقط اعتقاد به ( قضاء و قدر ) بوده و ناشى از حواله دادن همه اين امور به قدرت الهى است !
دشمنان اسلام سپس چنين داورى مى كنند كه اگر مسلمانان بر اين عقيده ( قضاء و قدر ) خود باقى بمانند ، ديگر حسابشان پاك است ! و هرگز عزت و احترام ،

[1] - نقل از كتاب قضاء و قدر ، سيد جمال الدين اسدآبادى .

17