خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود :
مرا به « لات » و « عزّى » سوگند مده كه به خدا سوگند ، هيچ موجودى در نزد من ، مبغوضتر و پليدتر از « لات » و « عزّى » نمىباشد . « بحيرا » گفت : تو را به خدا سوگند مىدهم آنچه را از تو مىپرسم ، به راستى پاسخ بده ! رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : هر چه مىخواهى بپرس . « بحيرا » از حالات مختلف آن حضرت سؤال مىكرد و حتى چگونگى خوابيدن آن حضرت را پرسيد ، پاسخ صحيح همه را كه موافق با آنچه او مىدانست ، شنيد ! پس از آن « بحيرا » ميان دو ديدگان حضرت را بررسى كرد و بعد از آن ، جامه را از پشت مبارك برگرفت و مهر نبوت را در ميان دو شانهء آن حضرت زيارت كرد - و در همان محلى قرار گرفته بود كه خود او از وجود مهر نبوت در آن محل باخبر بود - سپس آن موضع را بوسيد . قريش كه اين همه بزرگداشت را از « راهب » نسبت به پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله مشاهده كردند ، ابراز داشتند پيدا است « محمد » در نزد « بحيرا » از موقعيت خاصى برخوردار است .
« ابو طالب » كه اين همه تفحّص را از « بحيرا » نسبت به رسول اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله مشاهده كرد ، بيمناك شد و ترسيد كه مبادا آسيبى به برادرزاده‌اش برسد .
« بحيرا » از « ابو طالب » پرسيد : اين بزرگوار با تو چه نسبتى دارد ؟ « ابو طالب » گفت : اين جوان ، فرزند من است . « راهب » گفت : اين جوان ، پسر تو نيست بلكه پدر او در گذشته است « ابو طالب » گفت : آرى ! او برادرزادهء من است و پدرش وفات يافته است و هنگامى از جهان رخت بربسته كه اين جوان در رحم مادر بوده است . پرسيد : مادرش كجاست ؟ « ابو طالب » گفت : مدت زمان كوتاهى است كه وفات يافته است . « بحيرا » پاسخهاى « ابو طالب » را تصديق كرده و گفت :
برادرزاده‌ات را به شهرش برگردان و از گزند يهود نسبت به او ، بيمناك باش ؛ زيرا به خدا سوگند ! هر گاه او را ببينند و بشناسند ، آن نشانه‌هائى كه من از وجود او شناختم ، او را از پاى درمىآورند ؛ زيرا نشانه‌هائى را كه در او مشاهده كردم ،

63