روايت كرده است كه « زيد بن عمرو بن نفيل » گفت : يهود و نصارى ، از نظر من ، شوم بودند و از رفت و آمد با آنها اظهار كراهت داشتم و همان روزها ، در شام و اطراف آن مىگشتم كه در مسير خود ، به صومعه راهبى رسيدم ، در آن جا توقف كرده به اطلاع او رسانيدم كه از قوم خود و از عبادت بتها و همچنين از يهود و نصارا بيزارم و از شومى آنان در هراسم ، راهب گفت : از گفتار تو چنين بر مىآيد كه علاقه‌مند به آئين حضرت ابراهيم عليه السّلام مىباشى . و اضافه كرد . اى برادر مكَّى ! در صدد بدست آوردن دينى هستى كه امروز كمتر كسى از آن سراغ مىگيرد و آن دين پدر تو ، ابراهيم عليه السّلام است كه نه نصرانى است و نه يهودى بلكه دين حنيف است ؛ ابراهيم كسى بود كه نماز مىگذارد و در برابر خانه‌اى كه در بلاد تو است ، سجده مىكرد . اينك ، به شهر خود بازگرد كه پيغمبرى از مردم تو ، در آنجا ، مبعوث مىشود و از دين « حنيف » حمايت مىكند ، او از والاترين آفريدگان خداست .
[ همان كتاب ] پيش از حديث سابق بدون فاصله به سند خود ، از « عامر بن ربيعه » نقل كرده است ، گفت : از « زيد بن عمرو بن نفيل » شنيدم كه مىگفت : من در انتظار ديدار پيغمبرى هستم كه از نسل اسماعيل و از فرزندان عبد المطَّلب است .
گمان ندارم تا روزگار ظهورش زنده باشم و به وى ايمان آورم و پيغمبرى او را تصديق نمايم ؛ پس گواهى مىدهم كه او ، پيغمبر خداست . اكنون اگر روزگار تو به طول انجامد و او را ديدار كنى ، سلام مرا به او ابلاغ كن و اكنون اوصاف او را تا آنجا كه هر نوع پوشيدگى و مانعى را از سر راه تو برطرف سازد ، براى تو بيان مىنمايم . گفتم : در اين رابطه اوصاف او را بيان كن و من سراپا گوشم .
وى گفت : رسول گرامى صلَّى اللَّه عليه و آله اندامى متوسط دارد ، نه كوتاه است و نه بلند ، موهاى بدنش نه كم است و نه زياد ، حدقهء چشمهايش لعل فام ، مهر نبوّت در ميان دو شانه‌اش جلوه‌گر است و نامش « احمد » است ؛ شهر مكه زادگاه و محل بعثت

55