الَّذِينَ آمَنُوا . . . ) * كه ترجمهء آن گذشت و اين حديث را « واحدى » نقل كرده است .
آيه سوّم * ( أَفَمَنْ كانَ عَلى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّه وَيَتْلُوه شاهِدٌ مِنْه ) * آيا پيغمبرى كه از جانب خدا دليلى روشن و معجزه‌اى ( مانند قرآن ) دارد ، با گواهى صادق ( مانند على عليه السّلام ) كه نبوّتش را تصديق مىكند . . .
( سوره هود ، آيه 17 ) [ سيوطى در الدّر المنثور ] در ذيل آيه * ( أَفَمَنْ كانَ عَلى بَيِّنَةٍ ) * اظهار داشته است : « ابن ابى حاتم » ، « ابن مردويه » و « ابو نعيم » هم در كتاب « المعرفة » از حضرت على بن ابيطالب عليه السّلام روايت كرده‌اند كه فرمود : هيچ مردى از قريش نيست مگر اينكه بخشى از قرآن دربارهء او نازل شده است . مردى كه حضور داشت پرسيد : چه آيه‌اى در شأن ، شما نازل شده است ؟ حضرت فرمود : مگر اين آيه را در سورهء هود تلاوت نكرده‌اى كه مىفرمايد : * ( أَفَمَنْ كانَ عَلى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّه وَيَتْلُوه شاهِدٌ مِنْه ) * و در توضيح پاسخ خود فرمود : رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله بزرگوارى است كه از سوى پروردگارش « بيّنه » بر درستى گفتار و كردارش دارد و من هم گواه بر راستى و درستى او مىباشم .
مؤلف گويد : اين حديث را « متّقى » در [ كنز العمال 1 / 251 ] نقل كرده است باز گفته است : « ابن مردويه » و « ابن عساكر » ، از حضرت على عليه السّلام روايت كرده‌اند كه فرمود : رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله براى اثبات درستى خود ، « بيّنه » اى از سوى پروردگارش داشت و من گواه راستى و درستى آن حضرت مىباشم . و باز گفته است : « ابن مردويه » به طريق ديگرى ، از حضرت على عليه السّلام روايت كرده است كه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : كسى كه از سوى پروردگارش دليلى بر درستى گفتار و كردارش

446