زهرا عليها السّلام پخته شده بود ، در روى سفرهء گسترده براى افطار در برابر هر يك از حاضران قرار گرفت ، هنوز مقدارى از آنها تناول نشده بود كه اسيرى پشت در خانه توقف كرد و گفت :
« السّلام عليكم اهل بيت النبوّة » و اضافه كرد : ما را اسير مىكنيد و بر ما از هر جهت سخت مىگيريد و در عين حال هزينهء زندگى و خوراك ما را تأمين نمىكنيد ! اينك گرسنه‌ام ، غذائى به من بدهيد . حضرت و ديگران ، غذاى خود را هم به اسير اعطا كردند و سرانجام سه شبانه‌روز بر آنها گذشت كه چيزى جز آب نياشاميدند ؛ روز چهارم كه پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله به ملاقات آنان آمد مشاهده كرد از گرسنگى تاب و توان ظاهرى را از دست داده‌اند ، همان لحظه آيه شريفه * ( هَلْ أَتى عَلَى الإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ ) * تا * ( لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَلا شُكُوراً ) * نازل شد . « ابن اثير » پس از نقل جريان مزبور ، اظهار داشته : « ابو موسى » هم اين حديث را نقل كرده است .
مؤلف گويد : حديث مزبور را « زمخشرى » در كتاب « كشّاف » در تفسير آيه * ( وَجَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيراً ) * در سورهء « هل اتى » آورده است و متذكر شده كه « واحدى » هم ، بنقل آن پرداخته است . « فخر رازى » در « تفسير كبير » حديث مزبور را نقل كرده و اشاره نموده : « واحدى » كه از اصحاب ما ، يعنى از « اشاعره » مىباشد ، در كتاب « البسيط » مىنويسد : آيه * ( « جَزاهُمْ » ) * در شأن على عليه السّلام نازل شده است و مؤلف « كشّاف » كه از « معتزله » است ، اين واقعه را ذكر كرده و از « ابن عباس » نقل نموده است .
[ واحدى در اسباب النزول ص 331 ] در بيان نزول آيه * ( وَيُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّه مِسْكِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراً ) * در سوره « هل اتى » از « عطا » از « ابن عباس » نقل كرده است كه در يكى از اوقات ، حضرت على بن ابيطالب عليه السّلام اجير شد تا نخلى را از اوّل شب تا صبح در برابر مقدارى جو ، آبيارى كند . پس از انجام قرار داد و آبيارى نخل ، مقدارى جو كه مزد آبيارى حضرتش بود گرفت و به خانه

422