آمد . يك سوم از آن جو را آرد كرده از آرد آن ، حريره ساختند ، به مجردى كه پخته شد و در سفره گذاشتند تا تناول نمايند ، بينوائى بر در منزل حضرت على عليه السّلام توقف نموده و تقاضا كرد تا كمكى به وى نمايند . تمام آن حريره را به وى دادند .
سپس يك سوم ديگر را حريره ساختند ، به مجرديكه خواستند تناول كنند ، يتيمى بر در سراى ايشان قرار گرفت و تقاضاى كمك كرد . همگى ، آن حريره را به وى دادند . پس از آن ، يك سوم باقيمانده را حريره ساختند ، هنوز تناول نكرده بودند كه اسيرى از مشركان بر در ولايت سراى آن حضرت قرار گرفت و تمنّاى كمك كرد . همگى ، حريره باقيمانده را به وى دادند و بدين ترتيب ، تمام روز را به گرسنگى بسر بردند و آيه * ( وَيُطْعِمُونَ الطَّعامَ ) * در شأن آنان نازل شد .
مؤلف گويد : « محب طبرى » اين حديث را در [ الرياض النضره 2 / 227 ] نقل كرده و گويد : « حريره » ، غذائى است كه با آرد تهيه مىشود و روغنى در آن بكار نمىبرند و اشاره كرده كه « حسن » و « قتاده » گفته‌اند : اسير مزبور از مشركان بوده است . « سعيد بن جبير » اظهار داشته : اسير مذكور از محبوسى از مسلمان بوده است و در كتاب [ ذخائر ص 102 ] به اين حديث اشاره شده است .
[ سيوطى در الدّر المنثور ] در ذيل تفسير آيه * ( وَيُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّه مِسْكِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراً ) * در سورهء « هل اتى » گفته است : « ابن مردويه » از « ابن عباس » روايت كرده است كه آيه * ( وَيُطْعِمُونَ . . . ) * در شأن حضرت على بن ابيطالب عليه السّلام و حضرت فاطمه عليها السّلام ، دختر رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله ، نازل شده است .
[ نور الابصار شبلنجى ص 102 ] گفته است : در « المسامرات » شيخ اكبر آمده است ، « عبد الله بن عباس » در ذيل آيه شريفه * ( يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّه مُسْتَطِيراً ) * گفته است امام حسن و امام حسين عليهما السّلام در حاليكه كودك بودند بيمار شدند ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله باتفاق « ابو بكر » و « عمر » به عيادت آنان رفت . « عمر خطاب » به حضرت على عليه السّلام گفت : اى ابا الحسن ! اگر براى بهبودى

423