تواناى اوست ، عذاب بالاى سر ترسايان قرار گرفته بود و هر گاه به مباهله اقدام مىكردند ، همگى آنها به شكل بوزينه و خوك ، مسخ مىشدند و آتشى ، بيابان را فرا مىگرفت و همه آنها مىسوختند و خداى تعالى سرزمين نجران و مردم آن و حتى پرندگان روى درختان را مستأصل مىساخت و سالى بر آنها سپرى نمىشد مگر آنكه همگى آنها به هلاكت مىرسيدند .
« خازن » و ديگران اين خبر روايت كرده‌اند .
مؤلف گويد : پس از آنكه « زمخشرى » قصّه نجران را نقل كرده ، اظهار مىدارد : هر گاه كسى بگويد مقصود از « مباهله » آنست كه راستگو از دروغگو ، و دشمن از دوست ، امتياز داده شود ، بنابر اينكه مراد از مباهله ، امتياز دوست از دشمن باشد ، مناسب آنست كه پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله شخصا به مباهله بر مىخاست و فرزندان و زنان را همراه نمىآورد ؟ « زمخشرى » در پاسخ اين پرسش مىگويد :
بر خلاف انتظار ، آوردن زن و فرزند بيشتر از آنچه تصور مىشود ، دليل بر وثاقت آنست و استوارى به خويش است و يقين به صداقت خود دارد و دليل بر آنست كه با جرأت هر چه تمامتر ، حاضر شده است عزيزترين افراد و پارهء جگر و محبوبترين اشخاص را ، در معرض خطر احتمالى قرار دهد و تنها حاضر نشده است خود را ، در معرض هلاكت قرار بدهد ؛ از سوى ديگر ، يقين داشته است دشمنش دروغ مىگويد و هر گاه دستور دهد زن و فرزند را همراه بياورند ، محبوبترين و عزيزترين آنها به هلاكت مىرسند و مباهله به نفع پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله بانجام مىرسد . و لازم به تذكَّر است ، از ميان بستگان ديگر به اين جهت فرزندان و زنان را از طرفين انتخاب كرده است كه اينان عزيزترين اهل بيت آنها مىباشند و از ساير بستگان ، علقهء بيشتر و دلبستگى زيادترى با بزرگ خاندان دارند و به اندازه‌اى اين علاقه‌مندى در سطح بالا قرار گرفته است كه بزرگ خاندان حاضر است جان خود را فداى آنان نمايد و در برابر حفاظت از آنها ، كشته بشود ؛ همين

407