على عليه السّلام در پشت سر پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله حركت مىكردند ، در محل مباهله حضور يافتند .
رسولخدا صلَّى اللَّه عليه و آله خطاب به آنان فرمود : هر گاه من نفرين كردم ، شما « آمين » بگوييد . به محض اينكه اسقف ترسايان ، پيغمبر و همراهان او را به چنان وضعى مشاهده كرد ، خطاب به ترسايان گفت : اى گروه نصارى ! رخسارهائى را مشاهده مىكنم كه اگر از خدا بخواهند كه كوه را از جاى خود بركند ، دعاى آنان را مىپذيرد و كوه را از جاى مىكند . اينك با وى مباهله نكنيد كه همگى شما هلاك مىشويد و تا روز قيامت ترسائى بر جاى نمىماند . ترسايان كه از چنان حالى با خبر شدند ، خطاب به رسول اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله گفتند : اى ابا القاسم ! رأى ما بر آن قرار گرفت كه با تو مباهله ننمائيم و تو را به دين خود واگذاريم و ما به دين خود پايدار باشيم .
رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : حال كه براى مباهله اقدام نمىكنيد ، اسلام اختيار نمائيد تا به نفع شما همان گونه رفتار شود كه به نفع مسلمانان رفتار مىشود و ( در مسائل حقوقى و غيره ) آنطور با شما رفتار خواهد شد كه با مسلمانان رفتار مىشود . ترسايان اظهار داشتند : ما حاضر نيستيم از دين خود دست برداريم و به آئين شما بگراييم . حضرت فرمود : پس حال كه شما اسلام اختيار نمىكنيد ، چاره‌اى نيست جز اينكه با شما نبرد كنيم . ترسايان گفتند : ما تاب نبرد با عرب را نداريم . ليكن حاضريم با شما مصالحه كنيم كه با ما جنگ نكنيد و ما را به هراس نيندازيد و از دين ما ممانعت به عمل نياوريد و مقرر مىداريم ، در هر سال دو هزار حلَّه تقديم نمائيم كه يك هزار از آنرا در ماه صفر و يك هزار ديگر را در ماه رجب تحويل گيريد . در روايت ديگر آمده است كه اظهار داشتند : علاوه بر آنها ، سى و سه زره عادى و سى و سه شتر و سى و چهار اسب جنگى ، به شما اعطاء نمائيم . رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله با پرداخت آنچه گفته شد ، حاضر به مصالحهء با ترسايان نجران گرديد .
رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله به دنبال اين جريان فرمود : بخدائى كه جان من در دست

406