كه شتاب در آن مهمتر است ، اشتغال ورزيد .
[ مسند احمد حنبل 3 / 300 ] از « جابر » روايت كرده است كه گفت : سه روز پى در پى ، رسول اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله و اصحابش به حفر خندق مىپرداختند و در طى اين مدت ، غذائى نداشتند كه تناول نمايند ، همزمان به عرض رسانيدند : قطعه سنگى است كه شكستن آن دشوار است . رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله دستور داد آب بر روى آن بپاشند آنگاه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله ، كلنگ يا بيلى بدست گرفت و كنار آن سنگ آمد و بسم الله گفت و سه ضربت بر آن نواخت . چنان از هم پاشيد كه پشته هولناكى را بوجود آورد . « جابر » گويد : در آن حال ، نظرم به رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله افتاد كه از گرسنگى سنگ به شكم بسته بود .
[ همان كتاب 3 / 301 ] از « جابر » نقل كرده است ، آنگاه كه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله و اصحاب آن حضرت به حفر خندق مشغول بودند ، گرسنگى شديدى به آنها دست داد چنان كه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله از شدت گرسنگى ، سنگ به شكم مبارك بسته بود .
[ همان كتاب 1 / 300 ] از « ابن عباس » روايت كرده است كه در يكى از روزها ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله اشاره به كوه احد كرد و فرمود : قسم به كسى كه جان محمد به دست اوست ، مرا خوشحال نمىكند اينكه كوه احد براى آل محمد ، به طلا تبديل شود تا در راه خدا انفاق گردد . و در روزى كه از دنيا مىروم ، دو دينار از آن باقى مانده باشد ، مگر آنكه دو دينار به مصرف بدهكارى برسد . آرى ، پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله از دينار ، درهم ، برده و كنيز چيزى پس از خود باقى نگذارد . و هنگامى دست از اين جهان برداشت كه زره حضرتش ، در برابر سى صاع جو كه از يك يهودى گرفته بود ، گرو بود !
[ همان كتاب 4 / 150 ] از « عقبة بن عامر جهنى » روايت كرده است كه در يكى از اوقات ، پيراهن كوچكى از حرير به رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله اهداء شد . پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله

260