آن آگاه نبود . به خدا سوگند ! يقين دارم جز خداى تعالى ، ديگرى تو را از آن ماجرا باخبر نساخته است .
اينك ، خداى بزرگ را سپاسگزارم كه مرا به حقيقت دين اسلام هدايت كرد و اين راه را در پيش پاى من نهاد .
آنگاه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله به حاضران دستور داد ، آئين اسلام و قرآن كريم را به برادرتان بياموزيد و اسيرش را آزاد كنيد .
« عمير » به دنبال پذيرش آئين اسلام ، به عرض رسانيد : يا رسول الله ! پيش از اين ، كوشش من در آن بود تا جائى كه مىتوانم با كارهايم نور خدا را خاموش كنم و آنهائى كه به دين اسلام گرويده‌اند ، با شدت هر چه تمامتر ، آزرده خاطر سازم . اينك از شما تقاضا مىكنم به من اجازه بدهيد تا به جبران قدمهاى ناشايستى كه برداشته‌ام ، به مكه بازگردم و مردم آن سرزمين را بسوى خدا و دين اسلام دعوت كنم ؛ شايد خداى تعالى آنها را به وسيله من ، به راه حق هدايت فرمايد و به هيچ وجه به آنان آزار نرسانم ، چنانكه پيش از اين ، آنها را به چنگال آزار خود رنجانيدم . رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله پيشنهاد او را پذيرفت و به وى اجازه داد تا هر گونه خدمتى كه از او برمىآيد به انجام برساند . اين بود كه « عمير » عازم مكه شد و به ياران خود پيوست . قابل توجه آنست كه پس از آنكه « عمير » عازم مدينه شده بود ، « صفوان » مژده مىداد كه به زودى پيشآمدى اتفاق خواهد افتاد كه بر اثر آن ، جنگ بدر و ناراحتى آن را فراموش خواهيد كرد . اين بود كه « صفوان » از هر قافله‌اى كه از مدينه به مكه وارد مىشد ، مىپرسيد : آيا به تازگى واقعه‌اى در مدينه اتفاق افتاده است ؟ قافله‌ها اظهار بىاطلاعى مىكردند . در يكى از روزها ، قافله‌اى از راه رسيد و به اطلاع رسانيد كه « عمير » به آئين اسلام گرويده است ! « صفوان » كه چنان انتظارى نداشت ، به سختى ناراحت شد و سوگند ياد كرد كه با او براى هميشه قطع مراوده كند و هيچ گونه كمكى نسبت به او ننمايد .

173