بياور . رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله وضو گرفت و وارد مسجد الحرام شد ، به مجردى كه چشم مخالفان به آن حضرت افتاد ، گفتند : او محمد است ! رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله بدون اندك بيمى پيش مىآمد و بر خلاف انتظار ، ديدگان آنها ، از ديدار فرو ماند و گردنهاشان ، در سينه‌شان فرو رفت و نيروى حركت از آنها گرفته شد چنانكه نتوانستند آن حضرت را ببينند و احدى از اين همپيمانان و توطئه‌گران ، توان برخاستن از جاى خود را پيدا نكرد ! رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله پيش آمد و بالاى سر آنها ايستاد و مشتى خاك برداشت و « شاهت الوجوه » گفت و مشت خاك را به سر و صورت آنها پاشيد و پس از آن ، مشتى ريگ ، از ريگهاى مسجد بدست گرفت و توطئه‌گران را هدف ريگها قرار داد . و به هر كسى كه يكى از آن ريگها اصابت كرد ، در جنگ بدر ، در حالى كه كافر بود ، كشته شد !
[ همان كتاب 3 / 158 ] به سند خود ، از « انس بن مالك » روايت كرده است ، خانواده‌اى از انصار ، يك شتر آب كش در اختيار داشتند ، آن حيوان بر اثر سرسختى زيادى كه داشت ، هرگز به آنها اجازه نمىداد تا مشك آب و وسائل ديگر را بر پشتش بگذارند . خانوادهء انصار از اين موضوع ، به سختى رنج مىبرد و آزرده خاطر بود . ناچار بحضور رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله شرفياب شده ، اظهار داشتند :
شتر آب كشى داريم كه سركشى مىكند و اجازه نمىدهد وسايل آب كشى را بر پشت او بگذاريم و در اين رابطه كشت و زرع و نخلهاى ما تشنه مانده و بيم آن مىرود كه هر چه داريم ، از زرع و نخل ، نابود گردد .
رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله پس از استماع شرح حال آنان ، خطاب به اصحابش فرمود :
از جاى برخيزيد تا دسته جمعى به بوستان آن مرد رهسپار شويم . همه برخاسته به آنجا رفتند و در آن حال ، آن شتر در گوشه‌اى از آن بوستان قرار داشت ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله بسوى آن شتر رفت ، انصار به عرض رسانيدند : اين شتر مانند سگ ، هار است بيم آن داريم كه گزندى از آن حيوان به شما برسد ! رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : بيم

133