فرماييد . رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله خطاب به اهل خندق فرمود : اينك ، « جابر » سفره‌اى گسترانيده و شما را به ميهمانى خود دعوت كرده است ، براى رفتن به منزل او آماده شويد ! و ضمنا دستور داد تا آمدن من ، گوشت را طبخ نكرده و آرد را نان نكنيد . به خانه رفتم ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله در پيش و اصحاب به پيروى از آن حضرت ، عازم خانه‌ام شدند ، همسرم پرسيد : چه كردى و چه گفتى ؟ ! در پاسخ گفتم : آنچه را كه به من گفته بودى به عرض رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله رسانيدم . به مجرّدى كه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله وارد خانهء من شد آرد و ديگ گوشت را به حضورش آوردم ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله در هر يك از آنها مقدارى از آب دهان مباركش را ريخت سپس دستور داد تا همراه با همسرم به پختن غذا و نان اقدام كنم ، آن روز مردمى كه به خانهء من آمدند ، هزار تن از مسلمانان بودند . به خدا سوگند ! همگى از آن غذا خوردند و سير شدند و از خانه‌ام من بيرون رفتند ، در حالى كه ديگ گوشت به حال اولش بود و نان هم به همان مقدار كه اول بود باقى ماند و كم نشد ! !
[ همان كتاب ] در كتاب « نكاح » در باب ازدواج كردن با « زينب بنت جحش » ، به سند خود ، از « انس بن مالك » روايت كرده است ، هنگامى كه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله با همسرش « زينب بنت جحش » ازدواج كرده بود ، مادر من « امّ سليم » غذائى از خرما و روغن و آرد ترتيب داده و آن را در ميان ظرف كوچكى ريخت و به من گفت : اى انس ! اين غذا را حضور مبارك رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله تقديم بدار و بگو اين غذا را مادرم ، تهيه كرده و سلام ميرساند و مىگويد ، غذاى ناقابلى است كه حضور شما تقديم داشته‌ام . « انس » گويد : ظرف غذا را حضور مبارك تقديم داشتم و عرض كردم : مادرم ابلاغ سلام كرده و عرضه داشته است : اين غذاى اندك را بپذير ، هر چند در خور وجود مبارك شما نمىباشد . حضرت فرمود : ظرف غذا را به نزد من بگذار و اضافه كرد هم اكنون برو فلان و فلان و فلان و هر كه را كه در راه ملاقات مىكنى - و باز هم جمعى را نام برد - به كنار اين سفره دعوت كن ! از

112