دعوت كنم ، ناراحت شدم و با خود گفتم : مگر اين قدح چقدر شير دارد تا همه « اهل صفه » از آن بياشامند ؟ ! ولى چاره‌اى نيست ، بايد امر رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله را اطاعت كنم و آنها را به خانه حضرتش دعوت نمايم . و گمان ندارم ، سهمى از آن شير نصيب من شود ! هر چند اميدوار بودم به قدرى كه مىخواهم از آن قدح شير بياشامم . ولى چاره‌اى نيست بايد از خدا و رسولش اطاعت كرد !
ناچار « اهل صفّه » را ملاقات كرده و به فرمان رسول اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله همه آنها را به خانهء آن حضرت ، دعوت كردم .
دعوت شدگان ، يكى بعد از ديگرى ، بحضور مبارك شرفياب شدند و آنگاه كه همه آنها نشستند ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله خطاب به من فرمود : اى ابا هريره ! قدح را به دست بگير و از يكايك حاضران ، پذيرائى كن ! طبق دستور ، قدح را به ترتيبى كه نشسته بودند به دست يكايك آنها مىدادم و او به قدرى كه مىخواست ، از آن قدح ، شير ، مىآشاميد و قدح را در اختيار ديگرى مىگذاشت . و بدين ترتيب ، از ميهمانان پذيرائى به عمل آمد ، تا اينكه نوبت به رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله رسيد ، در حالى كه همه دعوت شدگان ، به قدرى كه امكان داشت از آن شير آشاميده بودند ؛ رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله قدح را از من گرفت و سرش را بلند كرد و لبخندى زد و خطاب به من گفت : اى ابا هريره ! از اين قدح شير ، بياشام ! به فرمودهء آن حضرت مقدارى شير آشاميدم . باز فرمود : بياشام ، مقدارى ديگر آشاميدم ، همواره مىفرمود ، شير بياشام ، تا كار به جائى رسيد كه به عرض رسانيدم : به آن خدائى كه تو را به حقيقت مبعوث كرده است ، بيش از اين ، قدرت آشاميدن شير را ندارم ! در اين هنگام ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله قدح را از دست من گرفت و سپاس خداى را به جاى آورد و بسم الله گفته از آن قدح آشاميد .
[ مسند احمد حنبل 5 / 298 ] به سند خود ، از « ابو قتاده » روايت كرده است ، گفت : در يكى از سفرها ، در ركاب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله بودم ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله

105